نمایش›سرگیجه

این نمایش رو رو امشب (3 شنبه - 01 / تیر / 95) تماشا کردم .

تصور می‌کنم نه بزعم من - بلکه اونطور که در نظرات پیشین هم خوندم - باذعان اکثر دوستان، این تئاتر قصد انتقال مفاهیمی قابل تأمل و بعضاً بسختی‌قابل‌ادراک رو - نه به مخاطب عام که - بمخاطب خاص داشت (تصور می‌کنم مطالعۀ رمان " منگی " جهت داشتن پیش‌زمینۀ ذهنی، واحد پیش‌نیازِ تماشای این اثر باشه!) .
نمایشی که من باهاش روبرو شدم، بنظرم رسید که از همون ثانیه‌های اول - و حتی در حالی که تماشاگران هنوز سر جاشون مستقر نشده بودن - با استفاده یه‌سری حرکات و اصواتِ محیرالعقول از سوی بازیگران + پخشِ همزمانِ یه‌سری اصوات مبهم از سیستم صوتی سالن ... مجموعاً با فضایی نمادین و شاید رمزآلود و استعاره‌آمیز، قصد القای منگی و سرگیجۀ موجود در - بزعم من - همۀ کارکترهای این نمایش رو به بیننده داشت که بنظر من تا حدی اثرگذار هم بود .
در ادامه هم، این منگی و سرگیجه در بیشتر کنش و واکنش‌های کاراکترها نسبت بهم دیده می‌شد .
بشخصه معتقدم اگر توی دیالوگ‌های این اثر، غرق و با لحظه‌لحظۀ اجراش همراه بشی - مثل حال و روزِ من در حال حاضر! - این منگی و پریشان‌ذهنی، تا ... دیدن ادامه ›› ساعاتی میمهان ذهن و فکرِ تماشاچی خواهد بود !
(آخرین تئاتری که صرفاً از حیث نمادین‌بودن شباهتی باین نمایش داشت و به تماشای اون نشستم، نمایش " آنسفالیت " بود در اسفندماه 93) .
نمی‌خوام خیلی درباره برداشتم از این تئاتر روده‌درازی کنم؛ یا استنباط نادرستی رو انتقال بدم؛ چرا که از طرفی - برخلاف دوستانِ پیگیر‌تر - رمان " منگی " ژوئل اگلوف " رو مطالعه نکردم؛ از طرف دیگه هم نیاز دارم دربارۀ دریافت‌هایی که از این نمایش داشتم، بیشتر فکر کنم .

راستی !
خوشحالم که بعد از مدت‌های مدید، به تماشای نمایشی نشستم که تماشاچیانِ اون - ظاهراً با تشخیصی درست از فضا و موقعیت - برای خنده‌های بی‌دلیل و نابجا به سالن نیومده بودن (که صدالبته این اثرِ جدی، چندان موقعیت‌های خنده‌آوری هم نداشت) و با این سکوتِ ضروری و بجاشون، هم فرصتی برای دقیق‌شدن و تأمل برای سایر مخاطبان فراهم کردن و هم تمرکزی برای نقش‌آفرینان !

بهرحال از اینا که بگذریم ...
تقریباً یکایک بازیگران این اثر، انرژیِ حسی - بدنی قابل توجهی برای " خوب‌ازکاردرآمدنِ " این نمایش گذاشتن که این تلاش تحسین‌برانگیز، بعضاً نقدها و نقاط ضعف و منفی رو هم می‌پوشونه؛ هرچند معدودنقش‌آفرینی‌هایی، هم‌سطح و هم‌تراز بقیه نبود .

از کارگردان خوش‌فکرِ و بازیگران ساعی این نمایش سپاسگزارم و مثل همیشه امیدوارم در آینده آثار باکیفیت‌تر و کم‌نقص‌تری رو از این گروه جوان و مستعد شاهد باشم .

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است...
خیلی لذت بردم
جادوی صحنه را لمس کردم
برای عاشقان تئاتر، بودن چنین نمایشهایی بسیار امیدبخش خواهد بود.
از دل برآمده، بر دل مینشیند.دست مریزاد.