بیشتر بدانید!
«دیدیه ون کولارت»، برنده ى جایزه ى آکادمى تئاتر فرانسه، در سال ١٩٨٢ با رمان «بیست سال گرد و غبار» توجههای بسیاری را در فرانسه متوجه خود کرد. این رمانِ ون کولارت برندهى جایزهى «دل دوکا» شد. یک سال بعد او «جایزه ى آکادمى تئاتر فرانسه» را براى همین نمایشنامهى «ستاره شناس»کسب کرد و دو رمان بعدىاش «ماهى عشق» و «تعطیلات شبح» برندهى جوایز «روژه نیمیه» و «گتنبرگ دو لیور» شدند. اوج موفقیت او در سال ١٩٩٤ با نوشتن رمان «ساده رفتن» اتفاق افتاد و او توانست با این رمان جایزهى «گنکور» آن سال را به خود اختصاص دهد. «دیدیه ون کولارت» تحت تاثیر دو نویسندهى بزرگ ادبیات فرانسه، رومن گارى و مارسل امه میدانند. زیرا که دنیای داستانی او درواقع ترکیبیست از تخیل و طنز گزندهی مارسل امه و واقعگرایی رومن گاری.
«دیدیه ون کولارت» فرزند یگانهی خانوادهای با رگ و ریشهی بلژیکی بود و اولین رمانش را هم در هشت سالگی نوشت. بعد از رد شدن این رمان، دیدیه فیلمنامهای نوشت و برای مارک شاگال فرستاد تا طرحهای آن را نقاشی کند، که مسلما کارش چندان جدی گرفته نشد. تا اینکه در دوران دبیرستان نمایشنامهی «در بسته» اثر ژان پل سارتر را کارگردانی کرد و بدینطریق فعالیتهای تئاتریاش را آغاز کرد.
دیدیه بعد از 13 سال نوشتن سرانجام ناشری یافت که به نوشتههای
... دیدن ادامه ››
او علاقهمند شد، و بدین نحو او رمان «بیست سال گرد و غبار» را منتشر کرد.
نمایشنامهی «ستاره شناس» باوجود سادگی داستان از شیوهی روایتی نسبتا پیچیدهای برخوردار است.