نمایش›چه کسی سهراب را کشت؟

یه کار ساده، معمولی و بدون پیچیدگی، چون قصه از اول کاملا مشخص بود و گره ای نداشت که بخواد ذهنت رو درگیر کنه یا چالشی برات بوجود بیاره، اما در عین حال خالی از نشونه و استعاره برای اینکه گوشه ذهن رو قلقلک بده هم نبود؛
شعرهایی که قرار بود پر از اسم "آرزو" باشه ولی به ظاهر نبود، تعداد درخت ها، پخش و جمع شدن تیله ها و در کل دکور، رویکرد پدر و مادر...
اما آیا واقعاً رفتار ها و سبک زندگی و عقاید ما برای قاتل شدنه؟ چطوره که در آخر، نتیجه کار پدر رو حادثه میدونیم ولی نتیجه کار مادر رو قاتل شدن! آیا واقعاً اگه میدونستیم براستی اینطوری برخورد میکردیم؟ دست ما بود؟ اختیاری داشتیم درموردش یا جبری بود که به واسطه ی جمیع شرایطی که توش بودیم شخصیت ما رو شکل داد و در نهایت به این اتفاقات و مسائل پس از اون ختم شد؟