نمایش›قطار سانست لیمیتد

واقعا باید دید . با دیدن این کار مشخص میشه مرز بین تئاتر حرفه ایی و بخصوص بازیگری حرفه ایی با نمایش های ضعیفی که در بعضی از سالنها اجرا می شود کجاست!؟ در تمام سالن ها بخاطر درآمد زایی به هر کاری اجرا می دهند و اصلا مخاطب را در نظر نمی گیرند و از آن مهمتر هیچ نظارتی بر کیفیت نمایش ها نیست. سانست لیمیتد به حق اجرای درستی از یک تئاتر است که به مخاطب خود احترام می گذارد و در عین حال نمایشی عمیق از موضوعی قابل بحث را در مقابل تماشاگرانش به اجرا می گذارد.

موافقم هم با جناب امیر واقفی همچنین خانم تبریزی. سانست لیمیتد تنها گفتگوی دو نفر درباره ی مسائلی از قبیل انسان خدا مسیح مذهب و.....می باشد. ولی چرا در عین سادگی جذاب است؟ متن عالی است. بازی ها با اجرای دو بازیگر با تجربه بسیار دیدنی است. در کارگردانی چیزی را به رخ بیننده نمی کشد. صحنه ساده است...پس چرا اکثریت تماشاگر ها راضی از سالن بیرون می آیند؟ و نمی گویند که این دو که فقط حرف زدند..!!! به نظرم هر چقدر در تئاتر اصیل تر به کارمان فکر کنیم و به دنبال جاذبه های زودگذر نباشیم کارمان در ذهن مخاطب تاثیری میگذارد که تا سالها با او همراه خواهد بود و از آن یاد خواهد کرد. همین جناب ساعتچیان نمایش هایی بازی کرده است که به مانند قطار سانست لیمیتد هم بر پایه ی دیالوگ بود و هم ساده اما در یاد من خیلی مانده است. نمایش وانیک، سه جلسه تراپی، و بخصوص در نمایش ملاقات که نقش زیگموند فروید را بازی میکردند در کنار شهاب حسینی. ارتباطی که بین این اجراها در ذهن من مانده درگیر کردن من مخاطب با اثر بوده. هم لذت بردم هم به فکر وادارم کرده. هدفم از نوشتن این اظهار نظر این بود که تئاتر این روزهای ما یا صرفا سرگرمی است یا آنچنان میخواهد ایجاد تفکر کند که خود گروه اجرایی هم نمی داند چه چیزی به روی صحنه برده است. به قول یکی از کاربران که در این صفحه نظر خود را نوشته اند: سانست لیمیتد یک تئاتر کلاسیک به مفهموم درست.