ناصح کامکاری
مجید مقاره
رضا ارجمندخواه
ساخت تجهیزات دکور با حمایت شرکت دژپاد
صفورا مناف زاده
مهسا دوستی
(خانم ها) مهسا دوستی
(آقایان) لیمان رشیدی
بابک سعیدیان
هدی والیمحمد خداوردی
رابعه اقدامی
سرور یزدی
عاطفه کیارستمی
امین اشرفی با همکاری رابعه اقدامی و محمد خداوردی
آهنگساز: تومیک تاروردیانس، با همکاری داریوش مشکین
تومیک تاروردیانس (خواننده، گیتار)
داریوش مشکین (گیتا)
فرید الهی (گیتار بیس)
مرتضی محمدخانی (درامز)
عماد دولتی، رابعه اقدامی
امیر پارسائیان مهر
گروه هنر مدرن (Modern Art Group)
کامکاری درباره اجرای « ترانهای در انتهای کوچه تاریک » به خبرنگار مهر گفت: نمایش «ترانه ای در انتهای کوچه باریک» قرار است از ۱۲ مرداد ماه اجرای خود را در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر آغاز کند. این نمایش داستان ترانهسرایی است که دچار بیماری لاعلاجی شده و در هفته های پایانی عمرش در حال دست و پنجه نرم کردن با بیماری و البته اطرافیانش است.
وی درباره تاثیری که مرگ مرتضی پاشایی بر نگارش نمایشنامه گذاشته است، توضیح داد: این نمایشنامه را حدود سه ماه قبل به نگارش در آوردم و جزو آثار متأخرم محسوب می شود که با توجه به رویکرد تماشاخانه ایرانشهر نوشته شده است. در نگارش متن زندگی مرتضی پاشایی خواننده جوان پاپ که سال گدشته از دنیا رفت مد نظرم نبوده است. برای نوشتن نمایشنامه صرفا به وضعیت بیماری یک هنرمند توجه نداشتم اما چون بیشتر پیجوی وضعیت بیماری محمود استاد محمد بودم و برای نگارش متن از او بیشتر الهام گرفتم. در هر حال چون نمایش «ترانه ای در انتهای کوچه تاریک» درباره یک ترانه سرا و خواننده موسیقی است ممکن است مرتضی پاشایی را نیز به ذهن مخاطبان متبادر کند.
کارگردان نمایش «بهار و آدم برفی» درباره مفاهیم مطرح شده و استفاده از ویدیو در این اثر نمایشی بیان کرد: یکی از مهم ترین مضامینی که در این اثر نمایشی مطرح می شود چگونگی ارتباط هنرمند با مخاطب است که از طریق مدیا صورت می گیرد. این که ارتباط هنرمند با مخاطبانش به شکل بی واسطه صورت می گیرد یا با واسطه و اینکه رسانه چطور می تواند ارتباطات را تحت تاثیر خود قرار دهد. در همین راستا در این نمایش نیز در بخش هایی برخی از بازیگران به صورت تصویری در روند داستانی اثر حضور دارند.
کامکاری بیان کرد: حامد بهداد در نقش دوست قهرمان نمایش و گوهر خیراندیش در نقش مادر وی به صورت تصویری در اثر حضور خواهند داشت. این نمایش به ظاهر اثری ریالیستی است اما به شکلی استرلیزه و نورپردازی خاص مخاطب را در موقعیت تراژیکی قرار می دهد. البته علی رغم این که بطن داستان تراژیک است مخاطب در طول اثر در فضایی طنزآمیز قرار می گیرد. موسیقی نیز نقش به سزایی در این نمایش دارد و در حقیقت تماشاگر با یک واریته روبرو است که در تابلوهای مختلف لحن های متفاوتی به خود می گیرد. تومیک تاروردیان آهنگساز این اثر نمایشی است.
این کارگردان تیاتر در پایان متذکر شد: هم چنین یکی دیگر از مسایل محوری مطرح شده در این اثر نمایشی ادبیات و پرداختن به زبان محاوره ای و روزمره البته با حفظ عناصر ادبی بوده است. نمایش برعکس کارهای گدشته ام که فضایی گسسته داشت روایتی ساده و خطی دارد.
داستان نمایش در مورد یک جوان خواننده و ترانه سرای موسیقی راک است که دچار بیماری سختی می شود. توماج دانش بهزادی در نقش این جوان ایفای نقش می کند.
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
یادداشت های آقای آراز بارسقیان، داستان نویس ، مترجم و منتقد تاتر در مورد "ترانه ای در انتهای کوچه ی تاریک"
"در دنیایی زندگی میکنیم که تئاتر آبهندوانهای سر تا ته وجود تئاترمان را گرفته. یا آبهندوانه است یا آتراکسیون.
کار کامکاری نه آتراکسیون است نه آبهندوانهای. تئاتر است. نمایشنامه دارد و کارگردانی و از همه مهمتر حرف. حرف امروز را... بیرحمی است حداقل یک بار به پاش ننشستن... آن هم در شرایطی که همه گونه خرجی برای تئاترهای آبهندوانهای میکنیم... این را اگر ازش دریغ کنیم (یعنی همین یک بار دیدنش را) بیمرامی کردهایم... بیمرامی به تئاتر درست..."
"کار ناصح کامگاری چیزی است که در خودش مفاهیم درست و خیلی ساده ی تاتر را دارد. از نمایشنامه ای درست تا بازی ها و کارگردانی درست. این کار را ببینید و از دست ندینش. تو آب هندوانه بازار این روزها ارزش بسیاری دارد و حرف همین امروز و همین دقیقه را هوشمندانه و درست می زند."
بانو رحیمیان عزیز نمی دونم چقد با یادداشت آقایه بارسقیان موافقید ولی به نظرم بی مهری بزرگیه که بگیم سر تا ته وجود تئاترمونو کارهایه آب هندوانه ای یا آتراکسیون گرفته الان در حال حاضر کار هایه خوبی در حال اجراست از کالیگولا استاد غنی زاده تا تارتوف بانو نونهالی که اتفاقا تئاتر اولی هستن و کار تحسین شده ای رو برویه صحنه بردن، اینکه کارهایه دیگرو با بی مهری خطاب قرار بدیم اصلا به نفع تئاتر نیست.مشک آن است که خود ببوید.سرافراز باشید
آقای قادری عزیز
نمی دانم چقدر با من هم داستان هستید ولی از نظر من ،"تئاتر آب هندوانه ای" و "مشکی که خود می بوید" را مخاطب است که مشخص می کند، مخاطب فهیم تئاترنه یک یا دو نفر آدمی که از بالا به همه کس و همه چیز می نگردند و هربار قلمشان برای تخریب و توهین می لغزد و این بار برای دفاع از رفیق شان.میزان استقبال و اقبال از یک اثر و گفتگو درخصوص ارزشهای آن ، کم و بیش، در برگه نمایش اثر مشخص است.
بانو نجاتی عزیز
کاملا با شما موافقم
عزیزان بیشتر به لیدر های استادیوم شباهت دارند تا منتقد تئاتر اگر هم نمایشی مانند فهرست می درخشد همه کسانی که نمایش را دیده و آنرا جذاب و اثر گذار توصیف می کنند را به پایین بودن سطح سلیقه متهم می کنند و مدام برای مخاظب تئاتر امروز وا اسفا سر می دهند
اشکالی ندارد بگذارید این دو عزیز هم مشغول باشند.
قویا باور دارم کار خوب دیده می شود حتی اگر در دورافتاده ترین سالنها و با افرادی گمنام اجرا برود و کار ضعیف حتی در بهترین سالنها و با صرف هزینه و بهره مندی از امکانات، بازخور خوبی از سوی مخاطب دریافت نخواهد کرد.
به آگاهی می رسد اجرای این نمایش در روز دوشنبه و سه شنبه لغو شدهاست.
خوشبختانه امکان جا به جایی به روزهای آینده این نمایش برای خریداران عزیز فراهم است. همچنین دوستانی که امکان یا تمایل به حضور در این برنامه را ندارند می توانند با ایمیلی به پشتیبانی تیوال به نشانی support@tiwall.com دربرگیرنده شماره پیگیری، شماره کارت و نام صاحب کارت، بلیت خود را لغو فرمایند. برای جا به جایی یا راهنمایی بهتر در روز چهار شنبه از ساعت 10 تا 17 (بجز ساعت 13 تا 14) با شماره ی 66871897 تماس بگیرند.