نمایش›بین یه عالمه ماهی

همیشه به نویسنده‌های رئال حسادت می‌کردم، شاید به این دلیل که خودم هیچ وقت موفق نشدم از گرداب ناخودآگاه خلاصی پیدا کنم.
در ابتدا باید گفت نمایشنامه ... دیدن ادامه ›› نویس محترم موفق شده روایتی که تقریبا کلیشه‌ای است را به گونه‌ای متفاوت و جذاب روایت کند و همین به خودی خود بخش مهمی از موفقیت نمایش "بین یه عالمه ماهی" را رقم زده. به شخصه معتقدم استفاده درست و روایت متفاوت کلیشه‌ها می‌تواند موفق باشد بخصوص برای بیننده ایرانی که همیشه نیم نگاهی به گذشته دارد.
در خصوص اجرا نقد خاصی ندارم، عزیزان همه در جای درست و بهترین اجرای ممکن را داشتند و لازمه خسته نباشید عرض کنم. استفاده از المان میز چرخان و دایره‌های هم مرکز در صحنه برای ایجاد حس زمان و گردش عقربه‌ای در بیننده ایده‌‌ی خوب و دلچسبی بود. به شخصه فکر می‌کنم حجم دیالوگ‌ها کمی زیاد بود اما این موضوع خللی در کلیت کار ایجاد نمی‌کرد و البته فکر می‌کنم اگر شخصیت زن نمایش حضور واقعی و نه خاطره‌وار در نمایش می‌داشت کار بهتر می‌شد و البته این سلیقه‌ی بنده بود و شخصیت زن نمایش به اندازه کافی حضور روایی در نمایش داشت. نور، صدا، گریم و طراحی لباس همه در حد عالی بود. در کل بجز موارد جزئی که در بالا ذکر شد هیچ نقدی به نمایش ندارم و واقعا از بیش از یک ساعت اجرای این کار لذت بردم. برای گروه اجر بهترین‌ها را آرزو دارم.

شنای قورباغه: استیل خوب - پیشروی کم
بین یه عالمه ماهی نوشته امیر دلفانی اثری است که به پدیده جنگ و عواقب آن می پردازد. 5 جوان با تشکیل اتحادی برادرانه سرنوشتشان را به هم گره می‌زنند سرنوشتی که برای 4تای آنها مرگ زودهنگام و یکی دیگر اعتیاد رقم خورده است. کاربرد لباسهای یکدست سفیدِ تداعی‌گرِ کفن و یا روح به بازگویی این سرانجام کمک کرده است و در مقابل برای کاراکتری که هرچند به زمین افتاده همچون جنازه با ملحفه ای پیچیده شده زندگی بدتر از مرگِ اعتیاد را به تصویر می‌کشد.
نمایش به گونه ای شروع می شود که گویی بازیگران در اعماق آب شناورند تعلیقی زیبا و حسی که با طراحی نور ، افکتهای صدا ، موزیک و بازی خوب بدن ها خلق می شود. شناوری در آبی که با توجه به حضور شط و بازیهای کودکانه کنار آب و بازگشت دوباره در هنگامه جنگ به آن به عنوان مرز با دشمن، معنا پیدا می‌کند.
اجرا با تمپویی مناسب و منسجم پیش می رود تا جایی که تماشاگر را چسبیده به صحنه تا آخر حفظ می‌کند، هرچند بخشی ازین چسبیدگی می‌تواند حاصل تلاش تماشاگر بر تمرکز به درک داستان و گره گشایی باشد لیکن از جذابیتهای بصری صحنه و بازی های روان بازیگران نمی‌توان گذشت.
متن اما دچار تشتت در تک گویی های هذیانی پی در پی است که کمک زیادی به بیان قصه نمی کند؛ شخصیت پردازی ها به صورت همگن و یکنواخت صورت نگرفته و کاراکتر برخی تاحدی ناشناخته باقی می ماند و از سویی چرایی سرانجام های هریک از جوانها با توجه به روایتهای داستان، گنگ و تاحدی باورناپذیر ... دیدن ادامه ›› می‌نماید.
در ادامهء حرکات ریتمیک و دورانی و خوش استیل در اجرا ، چرخش چرخ و فلکی ، کودکانه وسرخوشانه با همراهی و هماهنگی موسیقیِ دلنشین، پایانی چشم نواز را رقم می‌زند.
دلفانی با تلفیق متریال نور ، دکور، لباس، موزیک، بدن و کلام ، تصویری دیدنی را به نمایش می گذارد و چنانچه متن و قصه نیز همپای اجرا پیش می رفت نمایشی بی نقص رقم می‌خورد.