نمایش›سه مرثیه هذیان

اگر ازون کسایی هستید که هیچ نمایش رو از دست نمیدن و پول و وقت هم دست و بالشونو نبسته برید این نمایش رو ببینید، یعنی به نظرم ازون دسته کارایی نیست که وقتی از سالن بیرون میای به خودت فحش بدی, ولی اگه امکان رفتن به هر نمایشی رو ندارین و باز اگه نظر من رو به عنوان یه مخاطب بخواید بدونید، من میگم نرید و شانستونو رو یک کار دیگه امتحان کنید. تو این کار ما یه ایده ی خوب و دلچسبِ اجرایی داریم که ابتدا و پایانِ نمایش رو به هم وصل می کنه و بازی هایی نه خیلی خوب ولی قابل ملاحظه و دیگر هیچ. نمایش قراره سه برهه از زندگیِ یک زن رو که به نوعی سه بعد از زنانگی رو بیان می کنه، برای ما با زبانی شاعرانه به تصویر بکشه، زبانِ شاعرانه ای که به خاطر تقلیدی بودن و بی اصالتی پس زننده بود. تئاتری بی قصه که در نبود دیالوگ های گیرا و و ضعف متن و تنک بودنِ اجرا فاقد جذابیت بود. موسیقی به خودی خود بد نیست اما به نظرم تناسبی با کار نداشت و تنها ترانه ی پایانی به فضاسازیِ مناسب کمک کرد. نمایش بازنمایی تصویر های کلیشه ایه زن ستم دیده ی ایرانی است که به نظرم میاد نویسنده کم مایگی متن خود را پشتِ زبانی شبه شاعرانه پنهان کرده است.

دیشب این کار رو دیدم و به نظرم کار بسیار خوب و قابل بحثی بود...

البته این نکته رو متذکر میشم که این کار یک نمایش عامه پسند نیست و شاید خیلی ها دوست نداشته

باشند اما دیدنش خالی از لطف نیست...

این نمایش نقاط قوت بسیاری داره این ارزش دیدنش رو چندین برابر میکنه.

نمایشنامه خوب و قوی که البته میشه در اون رد پای جلال تهرانی رو مشاهده کرد

بازی خوب سه بازیگر اصلی و ایده های خوب بکار رفته در نمایش ... دیدن ادامه ›› بعنوان مثال صحنه شروع و پایان

نمایش...

استفاده خوب از نور،فضا و موسیقی خوب کار همه و همه بر زیبایی کار می افزود.

در پایان به نظرم کسانی که میخوان یک تئاتر خوب ببینند که بعد از اجرا کمی حرف برای بحث داشته

باشه این نمایش رو پیشنهاد میکنم...