نمایش›پسران آفتاب

تئاتری خوب از داستانی قابل تعمــق ..... رویارویی دوانســان با کشمــکش های خاص شان در جذب و دفعی که پیوند انکار ناپذیر دوستی شان را بیش باورانه میکرد ....انسانهایی که چه بخواهند چه نخواهنــد پیوندشان بدلیل نقطه ی اشتراکی همیشه پابرجاست حتی اگر سالیان سال از هم دور باشند ... بحران کهنسالی ،ترس از کار افتادگی ،بی ثمر ماندن و از دست دادن معنای زندگی وجه دیگری دراین داستــان بود و نقطه ی عطف انجاست که روشن میشود عاطفه ها ،احساس ها و عملکرد ماندگار ،رنگ زیبای زندگی ست ....

بی شک مفهوم داستان در تمام طول نمایش با بازیهای خوب و روان بازیگرانش و کارگردانی قابل قبولش ،در نورپردازی ، دکور و موسیقی و.... بخوبی منتقل میشد رفتارهای باور پذیر کارکترها ، نشان از هوشمندی در ارائه ی استفاده ی خوب بازیگران از شاخصهای بصری و رفتاری همان کارکتر داشت ....تیک های رفتاری ،خنده های مکرر ،لجبازی های اغراق شده همه در خدمت بیان هرچه بهترو بیشتر ِ مفهوم داستان و انتقال حس بود .....طنز های کلامی مهمترین ِ شاخصه ی دلپذیر کردن این نمایش بود که بشدت موجب ترغیب مخاطب برای همراه شدن و پیگیر شدن روایت شخصیت ها در طول زمان نسبتا زیاد اجرا بود .....
موسیقی فوق العاده و ایجاد فضایی آشنا در ذهن ببینده یکی از وزنه های مهم این تئاتر بحساب میامد .... بجز کش دارشدن بعضی صحنه ها (صحنه ی حضور پرستار و اولین برخورد دو کمدین و...)و کمی اغراق زیاده از حد در بازی اقای جواد عزتی نکته ی دیگری از نظر من برای بحث ... دیدن ادامه ›› نداشت ....
از اینکه میتوانستم واکنشهای انسانی در برشی از موقعیتی ملموس را ، ببینم و لمس کنم ساعتی دلنشین را از دیدن این تئاتر نصیبم کرد ..... تئاتری که ببینده را وا میدارد موقعیت های ارائه شده را در ذهن بارها مرور کند .....

سپاس از گروه این نمایش و آرزوی موفقیت در کارهای بعدیشان ....