متاسفانه بیشتر شبیه نمایش رادیویی بود تا یک تئاتر!
یک خاله بازی دور همی با بازیهای بشدت ضعیف و مونوتون بدون حس!
تکنیکهای نور و لباس و صحنه هم در حد مهدکودک.
پر از تپق های کلامی و صحنه پردازی .
متن خوب، بازی خوب، و تمام اینها به کنار، فکر کردن به نمایش بعد از دیدن آن و یادآوری موارد گوناگونی که در پایان داستان مشخص میشود به چه علت بود بسیار شیرین و قابل تأمل بود.
همچنین بنده چهارشنبه شب ۲ تیر به دیدن این نمایش رفتم و ردیف ۳ نشسته بودم، آقا و خانمی که در ردیف ۴ پشت سر بنده نشسته بودند به قدری صحبت و سروصدا میکردند که ۲ بار مجبور شدم به ایشان تذکر دهم. نکته قابل توجه این بود که در پایان اجرا جناب عبدالهی ایشان را به عنوان «بازیگر و مدرس دانشگاه» معرفی کردند :) خواهش میکنم اگر عوامل نمایش با ایشان در ارتباط هستند از ایشان بخواهند که در نمایشهای بعدی که به دیدن آن میروند رعایت بفرمایند. افراد عادی مانند بنده که به دیدن نمایش میرویم قادر به تمرکز بر روی نمایش و شنیدن پچ پچ از تماشاگرها نیستیم.
متن خوب.
.بازیهای مورد قبول مخصوصا محمد عبدالهی عزیز و افشین کامیاب فرد عزیز.
تعداد رفتن نورها زیاد بود و کمی اذیت کننده و مکث زیادی ایجاد میکرد.