وحید رضایی فعال هنری

اجرای ویژه "رفتم سر کوچه..." جمعه سوم اسفندماه.

- تنها زندگی می‌کنی اکلیما؟

- نه، یادِ کسی با من است؛
چه کسی می‌تواند تنها زندگی کند؟



کولی کنار آتش

نمایش "رفتم سر کوچه..." به مدت محدود تمدید شد.

اجرای ویژه عکاسان و خبرنگاران،
پنجشنبه ۱۸ بهمن‌ماه،
تماشاخانه طهران

...حالا "غم" جایش را پر کرده، روی صندلی‌ش نشسته، چایش را میخورد... غم میخندد، غم حرف میزند، غم نفس میکشد...

نمایش «بازسازی» با روایتی مینیمال اما چندلایه، مرز میان حقیقت و تحریف را کاوش می‌کند. بازجویی که در ابتدا در جستجوی واقعیت به نظر می‌رسد، رفته‌رفته ... دیدن ادامه ›› کنترل روایت را به دست گرفته و آن را به نفع خود تغییر می‌دهد. این تحول، هسته‌ی دراماتیک نمایش را شکل می‌دهد. استفاده هوشمندانه از میزانسن و حذف عناصر اضافی، فضایی خالص و متمرکز بر مفهوم قدرت و سلطه خلق کرده است. با این حال، روایت مستقیم و کمبود تعلیق، گاهی از درگیرکنندگی اثر می‌کاهد. در مجموع، اثری اندیشمندانه اما نه‌چندان فراگیر در ایجاد همذات‌پنداری.
خسته نباشید به تمامی عوامل این نمایش خوب.

آزمودم عقلِ دوراندیش را،
بعد از این دیوانه[تر] سازم خویش را...

آی دکتر!

یک بار باید ببینی و از تسلط بازیگران و کارگردانی و هماهنگی و طنز و لباس و نور و چه و چه، کیف کنی و لذت ببری و یک بار هم باید ببینی و فقط یه کم فکر کنی، خیلی مختصر و نه خیلی عمیق.

مفهوم و قدر و اندازه‌، ساده‌ به نظر میان ولی همزمان ساده نیستن، خنده‌دار به نظر میان ولی در اصل خنده‌دار نیستن همونطور گریه‌ها و دردها و شادی‌ها و...، هیچی سر جای خودش نیست ولی شاید هم هست، چون "زندگی" متاسفانه یا خوشبختانه همینه. این بود زندگی؟ آره حسین‌آقا همین بود و هست و خواهد بود :)

ولی من "سبکی" رو بیشترتر دوست داشتم.

تبریک به دوستان عزیز و مهربان و گرانقدرم؛ داریوش، کیوان، علی، محمدرضا، اشکان و همه‌ی آدم‌های "تو دل برو"ی این کار عزیز.
حتما ببینید "قلب نارنگی" رو :)