وحید رضائی فعال هنری

استفهام انکاری

و یک جمله ی به شدت کلیشه ای و سطحی که این روزها برای نمایش سنتز زیاد میخونم: ((صامت ولی بسیار گویا!)) یعنی نمایش و فیلم های صامتِ دیگه مفهومی ندارن که حالا برای این نمایش داره از این جمله استفاده میشه؟ اصولا کاربردِ ولی تو این جمله چیه؟ حتما با دیالوگ مفهوم منتقل میشه که دوستان براشون چنین جملاتی جذاب و ترغیب کننده ست؟ حتی در نمایش های تکست محور، فقط در لحظاتی که دیالوگ رد و بدل میشه مفهوم منتقل میشه؟ تو لحظاتی که سکوت برقراره نمیشه؟
بحث مربوط به سلیقه هم که اکثرا با جملاتِ: خب این نظر شماست، هرکس سلیقه ای داره، هرکس یه نوع نمایشی رو میپسنده و.. مرقوم میشن هم که واقعا غیر قابل تحملن. اصولا وقتی بنا رو بر سلیقه میذاریم سوال به وجود میاد که پس چرا منتقدی وجود داره تو دنیا؟ چرا نقد میکنیم؟ چرا نظرمون رو مینویسیم؟ به نظر من سلیقه یک امر اکتسابیه نه ذاتی، پس نمیتونیم با اون سرپوش بذاریم روی بد بودن کیفیت یک ... دیدن ادامه ›› نمایشی.
خیلی دوست داشتم این موارد رو بیان کنم و از اونجایی که دوست نداشتم در یک پست جدا بارگذاریش کنم، بی ادبی کردم و زیر پست شما نوشتم. اگر براتون خوشایند نیست بفرمایید که پاکش کنم.