سلام و درود
آرزوی بهبودی میکنم برای سرکار خانم میرعلمی تا زودتر به صحنه برگردن.
تنها ایرادی که به نظر من داشته ناهماهنگی بین صحنه شوره زار و برجک بود.
با توجه به فرم سالن استاد سمندریان نگاه مستمر به برجک نگهبانی گردن بیننده رو اذیت میکرد.
با آرزوی بهبود کامل برای خانم میر علمی ، که نقش کلیدی و خوبی در این نمایش ایفا نمودند .
این نمایش من رو به شوق آورد و علاقه من رو به تئاتر بیشتر کرد بازی روون دیالوگ های تامل بر انگیز
و از همه مهمتر در عین حال که اجرای همراه با ظنز داشت اما حس تاسف زیادی رو در من به قلیان انداخت و در آن شبی که من این اجرا رو دیدم دو تا از تماشاچی های خانم رو دیدم که از ته دل اشک میریختن و از نگاه سایرین هم میشد درد ناشی از آسیب دیدگی های فرهنگی و اجتماعی که موضوع نمایش بود رو حس کرد
دردی که دقیقا متناقض پند اخلاقی بیت شعر" بنی آدم ...." بود
من شخصا سالن ایرانشهر و حالت سکو ها نشستن تماشاچی صحنه و دکور و بازی مجید صالحی که به نوعی در من احساس دیده بان مرگ رو به وجود آورده بود و اصلا بازی تک تک دوستان هماهنگی و همبستگی در بازی رو خیلی دوست داشتم .
ممنونم از خالقین این اثر
موضوع جالبی انتخاب شده بود: رها شدن بیماران بیمارستان و خشک شدن دریاچه ارومیه. ولی خیلی شعاری بود !