نمایش›اختلال

سلام، موسیقی عالی بود، بازی هر دو بازیگر خصوصا خانم بازیگر نظرم رو بسیار جلب کرد. حالت دست و پای خانم و کلا حرکات بازیگران نشان از شناخت روانشناسی و یا مشورت با یک روانشناس داشته. سویچ شدن صحنه از چپ به راست و برعکس تضاد و کنتراست جالب نور زیبا و عالی بود. کوچک شدن صحنه نمایش(برداشتن پازل گونه کف) حس خفقان و تنگ شدن بیشتر عرصه زندگی رو حکایت میکرد و یا برداشت من این بود که خیلی دوست داشتم. و در آخر تغییر پرسپکتیو صحنه زمانی که دو بازیگر در پایان نمایش در جای خود آرام گرفتن و تماشاچیان را به سقف چسباندن خیلی جالب بود. موسیقی زنده هم که همیشه دلنشینه.
و اما سوال اینجاست! یه کار به این خوبی چرا باید توی همچین سالن افتضاحی به نمایش در بیاد؟؟ وسط نمایش دو نفر وارد بشن و روی سکوهای داغون و پر صدای تماشاگران تق تق برن بشنینن؟ سکوهای تماشاگران به قدری داغون بود که اگر سه نفر اونطرف تر یکی روی صندلی جابجا میشد کل صندلی ها تکون میخورد حیف از این نمایش توی این سالن و حیف از اسم استاد شیخی برای این سالن

متاسفانه به هیچ وجه نتونستم با کار ارتباطی بگیرم
وقتی که متن و درون مایه نمایش نمیگیره منو خیلی سخت میتونم لذت ببرم
مگر اینکه یک بازی خارق العاده یا همچین چیزی باشه که بتونه بد بودن متنو بشوره ببره
بازی آقای ابرهیم نیا به نسبت خانم طلوعی از نظر من قوی تر بود، صدا که جای کار داره قاعدتا، خودتم میدونی آقای ابرایهم نیا، اما خسته نباشی در مجموع
موزیک ها تنها قسمتی بود که تونستم دوست داشته باشم

گلایه های همیشگی:
دو عزیزی که دیشب به عنوان مهمان های ویژه تشریف آورده بودند، یکی با نیم ساعت تاخیر اومد و دیگری بعد 20 دقیقه شروع کرد به کار کردن گوشی تا انتهای کار!
اگر از نمایش و ادب چیزی میدونید که به وضوح دارید توهین میکنید به گروهی که دعوتتون کردند، اگر هم نمیفهمید پس چرا مهمان ویژه اید؟!