نمایش›مائوزر

خیلی دیر می نویسم، اما در یک کلام: مائوزر رو دوست داشتم. مائوزر یک تئاتر بود.
اجرایی شریف و تاثیرگذار!

خب من بعد از مدت‌ها از آخرین اجرا، نظرم رو مینویسم

اول بابت ایده کلی و مفهموم اصلی نمایش، برای من خیلی جذاب و گیرا بود. طوری که انگار صِرف «انقلاب» مجوز لازم برای هر کاری رو میده و دشمنانِ آن سزاوار بدترین سرنوشت‌ها هستند. برای راحت‌تر کشتن، دشمن رو از انسان بودن ساقط میکن و به او را به علف هرز تشبیه میکنن. در این میان اما نوبت جلاد میرسد.
بازی سه بازیگر سفید فوق‌العاده بود. تماما بازی بدنی زیبا و پروفورمنسی که میتونست به تنهایی مخاطب رو به وجد بیاره.
چیزی که خیلی خوشم نیومد. تکرار زیاد دیالوگ‌ها بود. جدا از اینکه متنشون هم روان نبود اما همین تکرار زیاد و مکرر یه متن ثابت باعث خستگی مخاطب میشد و اون جذب اولیه به همین دلیل از بین رفت .. این رو در باقی مخاطب ها هم دیدم.
دکور و استفاده از رنگ و صندلی، جالب توجه بود و نورپردازی واقعا خوبی داشت.
در مجموع، کاملا مشخص بود که برای اینکار زحمت زیادی کشیده شده.
خسته نباشید به تمامی عوامل