در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال نمایش پارتی
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 11:36:18
امکان خرید پایان یافته
۱۹ آبان تا ۱۴ آذر ۱۳۹۸
۲۰:۰۰  |  ۱ ساعت
بها: ۳۵,۰۰۰ تومان
سه زوج بعد از سال ها دوستی در یک مهمانی شبانه، تصمیم می گیرند بازی با موبایل شان راه بیندازند.

- از همراه داشتن فرزندان زیر ۱۶ سال خودداری نمایید.

توجه: به دلیل بازسازی حریم تئاترشهر، ورودی همه سالنها، تا اطلاع بعدی از پیاده‌روی خیابان ولی‌عصر (عج) است. برای دیدن مسیر لطفا اینجا را کلیک کنید.

 

گزارش تصویری تیوال از نمایش پارتی / عکاس: سید ضیا الدین صفویان

... دیدن همه عکس‌ها ››

آواها

مکان

تقاطع خیابان انقلاب و ولی‌عصر (عج)، مجموعه فرهنگی و هنری تئاترشهر
تلفن:  ۶۶۴۶۰۵۹۲-۴

نقشه بزرگتر و مسیریابی
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
پارتی یا چگونه یاد گرفتم معصومیت را کنار بگذارم و خباثت را دوست داشته باشم

نمایش پارتی خیلی ساده و با یک داستان عادی و در اوایل کار بنظر تکراری ... دیدن ادامه ›› و کلیشه ای شروع میشه ولی...
همه چیز از همین ولی شروع میشه و ما میفهمیم این آدم های معصوم و گاها دوست داشتنی نقاب به چهره دارند و زیر این نقاب چهره هیولاهای وحشتناکی پنهان شده
سه زوج که متوجه میشویم قبلا همدانشگاهی بودند و حالا همه زن و شوهر هستند در ویلایی متعلق به یکی از زوج ها در لواسان جمع شده اند تا کمی خوش باشند و در این میان تصمیم میگیرند برای بچه هایشان که در آینده به دنیا می آیند ویدئویی ضبط کنند و هر کدام صحبتی داته باشند و...
رفته رفته و به آهستگی نقاب های هرکدام کنار میرود و چهره کریه واقعیت پدیدار میشود... واقعیتی هایی بسیار هولناک
پارتی به یقین یکی از بهترین کارهای اجتماعی سال های اخیر است
کاری که با چاقوی جراحی درام آنچنان لایه های مختلف منحط اجتماع کنونی ایران را به تماشاچی نشان میدهد که گاها تماشاجی شاید مثل من عوقش بگیرد از تعفن این جامعه غرق شده در لجن
کاری که مثل همه کارهای آرش عباسی رئال هست و به روال کارهای رئال آکسسوار، لباس ها، نور و از همه مهمتر بازی ها کاملا رئال و باورپذیر هستند
دوست دارم از بازی گروه بازیگران تشکر بکنم، بازی های خیلی خوبی ارائه میدهند ولی در این میان بازی یک بازیگر خیلی برجسته بود و او شیوا مکی نیان بود که عامل افتادن نقاب ها هست و خیلی عالی این نقش رودر آورده و گاهی من تماشاچی فراموش میکردم که دارم نمایش میبینم و این از آنجایی که سال ها کار این بازیگر رو دیدم و دنبال کردم متوجه این پختگی بازی او میشم
تمام این محاسن تحقق پیدا نمیکرد مگر با راهنمایی و دزایت کارگردان
در آخر پیشنهاد میکنم حتما این کار رو ببینید

"روابطِ مصرف شده "

پارتی داستان سه زوج در یک مهمانی‌ست که دوستان قدیمی‌اند و می‌خواهند بی‌آنکه دوربین گوشی شان را قطع کنند برای ... دیدن ادامه ›› فرزندان آینده‌اشان،از آن دورهمی فیلم بگیرند.
رویارویی با چالشی که بخش‌های پنهان شخصیتی و زندگی هر یک از آنان را که در رفاقت و دوستی مدعی‌اند برملا می‌کند.
در وهله‌ی اول سوژه به‌نظر جذابیت‌های خاصی دارد به ویژه آنکه این متن به گفته‌ی آرش عباسی بسیار پیش از ظهور و درخشش این دست سوژه‌ها، به نگارش درآمده و امروز فرصت اجرای صحنه‌ای یافته است و این دیرکرد در اجرا البته به ضررش تمام شده چراکه دیگر آن بکر و جذابیت منحصرش را ندارد و مخاطب با فیلم و ساخته‌هایی دراین حیطه، بارها روبرو و آشنا شده است.
در ادامه آنچه دراین مهمانی رخ می‌دهد، غافلگیری‌هایی‌ست که از روابط پنهان آنان پرده برمی‌دارد و دوستی‌هایی که به نظر صمیمی و نزدیک می‌آمده شکل دیگری بخود می‌گیرد.

منطق درام اگرچه می‌تواند هر تصمیم ناگهانی مانند ایده‌ی ضبط بدون قطع را توجیه کند اما داستان در بخش‌هایی دچار ضعف‌ست . چرا که در ادامه مواردی رو می‌شود که عجیب‌ست در دوستی‌های نزدیک و چندساله، خیلی پیشتر از اینها، کشف نشده ‌باشد. مانند جدایی و متارکه‌ی زوجی که سال‌هاست با طلاق عاطفی تنها همزیستی دارند. این موارد چیزی نیست که بشود در مراودات نزدیک از چشمِ دوستان نزدیک پنهان بماند.
و یا اعتیاد به مصرف مواد مخدری که مطمئنا علایم و نشانه‌های روشنی دارد چه بسا در ساعات اولیه‌ی همین مهمانی نیز براحتی لو رفت. و بعیدست که فکر کنیم وضعیت بحرانی تنها در همین مهمانی پیش آمده و سابقه ندارد.
در شروع نمایش، صحنه تاریک و تنها گفتگوها را می‌شنویم این شگرد در جذب تمرکز مخاطب بر آنچه قرارست اتفاق بیفتد کارسازست اما در ادامه ریتم اجرا دچار تغییرست و تعادل لازم را ندارد. شوخی‌ها و دیالوگ‌ها، درهم و مغشوش کننده‌اند وحتی در مواردی زائد به نظر می‌رسند.
"پارتی" اما در یک سوم پایانی با بازی و درخشش شیوا مکی نیان در نقش کاراکتر لیلی، مسلط بر نقش و فضاسازی لازم، و اتمسفری که درموقعیت نیازست، پایان قابل قبولی دارد و میزانس‌ها، مکمل و طراحی شده به نظر می‌رسند. طراحی صحنه و استفاده‌ی کارآمد از وسعتِ آن، امتیاز بارزی‌ست اما در طراحی محل ورود و خروج بازیگران به بالکن و یا آشپزخانه، بی‌سلیقگی مشهودست.
بااین حال پارتی، علی‌رغم فضای شلوغ و پر دیالوگش، در خط روایی منسجم‌ست، هرچند داستان هر زوج و فاش موقعیت‌های آنان، همچنان در انحصار کلیشه‌ای‌ست که لااقل برای امروز دیگر آنقدر تکرار شده که جذابیتی ندارد. زوجی که بدلیل نداشتن فرزند می‌خواهند جدا شوند، و یا روابط پنهانی که همسر یکی با دیگری برقرار کرده‌. ازدواج مجدد و یا رابطه با زن دوم هم، همواره برای مردان و حس قربانی زن اول در داستان‌های ایرانی، پای ثابتی‌ست.
آنچه که بعنوان متن در پارتی ارائه می‌شود، جدای از سوژه‌ای که شاید در زمان نگارشش، قابل توجه بوده، به عمق و لایه‌‌های دیگر نمی‌رود و پرداختی اصولی‌تر بجز یک روایت و شرح قصه اتخاذ نمی‌کند و از آن دست اجراهایی‌ست که می‌خواهد چند معضل گل‌درشت روابط زوجین را در این قالب جا و بازنمایی کند و ایماژی از آن را به معرض بگذارد که قضاوتش با مخاطب باشد. شخصیت‌ها پرداخت دقیق و روشنی ندارند.حتی چگونگی روابط دوستانه‌ی این گروه، بجز آنکه همگی هم‌دانشگاهی بوده‌اند، چیزی بیشتر مشخص نمی‌شود.با وجودی که متن ظرفیت برملاکردنِ دلایل عمیق‌تری در بروز چنین روابط مصرف شده‌ای را بخوبی دارد.
از آرش عباسی که متن‌های درخوری چون نویسنده مرده است، بعنوان نمایشنامه‌های مورد توجه سال‌های اخیر، در دست‌ست، انتظار می‌رود، متنی که سال‌ها از نگارش آن می‌گذرد، با نیازِ امروز و ایجاد موقعیت‌های خاص‌تری، بازنویسی به‌روزتری درنظر گرفته می‌شد. هرچند ویژگی متن او در پارتی تنها "طرح مسئله" است . مسائلی که هرچند آنقدر تکرار شده که دارد عادی می‌شود، اما موضع اخلاقی آن همچنان برای جامعه قابل اهمیت‌ست.
حفظ جنبه‌ی سرگرمی و علاقمندیِ زوج‌ها به این‌دست سوژه‌ها با طرح لابیرنتی از روابط موازی، می‌تواند طرفداران خود را از "پارتی" راضی کند اما پس از اجرای پیشین او و محتوایِ قابل بحث و کنشمندش، چنین سوژه و اجرایی، بیشتر زنگ تفریحی‌ست که البته علاقمندان او را تا اجرایی از آن دست منتظر می‌گذارد.

نیلوفرثانی
23آبان98
چند سال پیش فیلمی به نام “گاهی” در سینمای هنر و تجربه اکران شد که موضوع تئاتر پارتی همان فیلم گاهی است
برخلاف پارتی بازی ها در گاهی بسیار دلچسب و خوب بود
۰۳ آذر ۱۳۹۸
نیلوفر ثانی (niloofarsani)
@جناب جاسای عزیز متاسفانه بااینکه فیلم را بخاطر دارم اما آن زمان موفق به دیدنش نشدم و البته الان بااشاره ی دوستان متوجه شدم که همین متن جناب عباسی بوده است ممنون از یاداوریتان
@ممنون از کامنت دوستان
۰۳ آذر ۱۳۹۸
نیلوفر ثانی (niloofarsani)
ممنون از شما مهسای عزیز و گروه خوب نمایش موج.. موفق و درخشان باشید
۰۳ آذر ۱۳۹۸
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید