نمایش›دویست و هشتادمین شب سال

دویست و هشتادمین شب سال
نمایشی که کارگردان داستان قهرمان داستان که اینجا شهدای غواص رو برای راحتی خودش، دست نیافتنی نشون نمی ده؛ بلکه میاد روایتی از شهید به مخاطب میده که مثل همه مردم دیگه که عشاق زمینی داره و درستش هم به نظر من همینه
مگه غیر از اینه که شهیدای این مملکت از خود ما مردم بودن که بخوایم واسه اینکه به زحمت نیفتیم تا ابعاد شخصیتشون رو نشون بدیم دست نیافتنی نشونشون بدیم؟
صحنه و فضاسازیا با اینکه میتونست حداقل برای من بهتر بشه دوست داشتم؛ ولی باید به امکانات و محدودیت ها توجه کرد و با توجه به محدودیت های ممکن بنظر من بهترین فضاسازی ممکن ارائه داده شد