تازه‌ها امتیازداران پرفروش‌ها تیراول 🧩
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
امروز
در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
کجا؟ کِی؟ چجوری؟
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
عمومی وفاداری دانشجویی پلاس
تازه امتیاز پرفروش
الفبا تاریخ آغاز
تیوال نمایش سکوت سفید
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:55:54
امکان خرید پایان یافته
 عمارت ‌نوفل‌لوشاتو
۱۹ آبان تا ۲۹ آذر ۱۳۹۸
۱۹:۳۰  |  ۱ ساعت
بها: ۴۵,۰۰۰ تومان
:  تام استوپارد
:  هوشنگ ‌حسامی
:  کورش ‌سلیمانی
  کورش ‌سلیمانی
  (به ترتیب الفبا) آناهیتا ‌اقبال ‌نژاد، مهدی ‌بجستانی، سامان ‌دارابی، الهه ‌زحمتی، الهه ‌شه‌پرست
  سینا ‌ییلاق ‌بیگی   مژگان ‌عیوضی   مجید ‌کاشانی(استودیو دفتر)   رضا ‌خضرایی   مصطفی ‌قاهری   گلناز ‌نویدان   امین رضا اولیاء، پرستو ‌حق‌گوی، مهدی زرکشان   محمدحسن دباغی فرد   گروه ‌تبلیغاتی ‌بیستون
جان براون مردی در آستانه ی میان سالی که گذشته ای عجیب و دشوار را پشت سر گذاشته برای دور شدن از اجتماع خشمگین و رسیدن به آرامش مورد نظرش به بیمارستان بیچ وود پناه می آورد و درخواست می کند که او را بدون هیچ بیماری بستری کنند پرسنل بیمارستان این را نمی فهمند و این آغاز داستان است.

درباره‌ی تام استوپارد:
"سر تام استوپارد" (Tom Stoppard) درام نویس بزرگ معاصر در سال ۱۹۳۷ در شهر زلین چکسلواکی به دنیا آمد اما در همان کودکی همراه خانواده به بریتانیا مهاجرت کرد.
از همان جوانی به روزنامه نگاری پرداخت.
تام استوپارد که از دهه‌ی پنجاه شروع به نگارش نمایشنامه‌های کوتاه رادیویی کرده بود در سال ۱۹۶۰ نخستین نمایشنامه‌ی خود به نام "پیاده‌روی روی آب" را متاثر از نویسندگانی چون رابرت بولت و آرتور میلر نوشت.
مهمترین اثر وی در سالهای نخست نمایشنامه‌نویسی که هنوز هم از بهتربن آثار وی به شمار می آید نمایشنامه‌ی "روزنکرانتز و گیلدنسترن مرده اند" است که در سال ۱۹۶۶ بر مبنای هملتِ شکسپیر نگاشته شده و در همان سال در جشنواره ی ادینبورگ به اجرا در آمد.
او بعدها و در سال ۱۹۹۰ در تنها تجربه‌ی کارگردانی اش در سینما این اثر را با بازی گری اولدمن و تیم راس به فیلم بدل کرد.


استوپارد در تمامی سالهای فعالیت خود علاوه بر تئاتر برای تلویزیون، رادیو و سینما هم نوشته و نگارشِ فیلمنامه یِ آثار درخشانی از جمله: دسپایر ( رینر ورنر فاسبیندر)، امپراتوری خورشید ( اسپیلبرگ)، برزیل ( تری گیلیام)، انیگما ( مایکل آپتد)، شکسپیر عاشق ( جان مادن) و آنا کارنینا ( جو رایت) را یا به شکل مستقل یا مشترک به عهده داشته و جوایز بسیاری از جمله چند جایزه‌ی تونی و یک جایزه‌ی اسکار را دریافت نموده است.
استوپارد در آثار خود معمولا مضامینی چون تعهد اجتماعی، حقوق بشر، سانسور و آزادی را مورد توجه فرار داده است.


از تام استوپارد نمایشنامه های زیر به زبان فارسی ترجمه شده است:
روزنکرانتز و گیلدنسترن مرده اند، بعد از مگریت، بازرس هاند واقعی، مساله ی پیچیده، راک اند رول، آرکادیا، هملت داگ و مکبث کاهوت، سفر و آرامش از نوعی دیگر ...
تام استوپارد هم اکنون هشتاد و دو سال دارد و همچنان به نگارش مشغول است.


یادداشت کارگردان:
گروه تئاتر بیستون با افتخار "سکوت سفید" نمایش تازه ی خود را به پیشگاه شما تماشاگران فهیم تئاتر تقدیم کرده و همچون نمایش های پیشین که با استقبال و رضایت بالای شما عزیزان همراه بود، چشم به راهِ حضور انرژی بخش و همراهی هنرمندانه‌ی شما هستیم.
همراهان نمایش های گذشته‌ی ما خوب می دانند که همراهی و رضایت شما برای ما بهترین پاداش برای تلاش اعضای گروه است.
ضمنا همین جا اشتیاق خود را برای گفتگو، تبادل نظر و بهره مندی از نظرات شما بعد از دیدن نمایش  رودررو در همان محل اجرا و یا اینجا به صورت مکتوب همچون کارهای گذشته اعلام می کنیم.
خلاصه اینکه ملالی نیست جز دوری شما، باقی بقایتان و به امید دیدار  ...



نمایش‌های پیشین از این گروه:
- ناگهان پیت حلبی، باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران، آذر و دی۹۳
- ناگهان پیت حلبی، اجرای دوباره، تماشاخانه سنگلج، فروردین و اردیبهشت ۹۵
- فالومی، سالن اصلی تالار مولوی، مرداد و شهریور ۹۶
- خرده نان، مجموعه تئاتر شهر، تالار سایه، آذر و دی ۹۷


گروه اجرایی نام "سکوت سفید" را برای این اجرا از متن استوپارد با نام اصلی "آرامش از نوعی دیگر" مناسب دانست.


اینستاگرام نمایش

  • تماشاگر گرامی، درب سالن راس ساعت آغاز نمایش، بسته می‌شود و به هیچ عنوان امکان ورود پس از بسته شدن درب وجود ندارد.
شهر
تهران

گزارش تصویری تیوال از نمایش سکوت سفید / عکاس:‌ رضا جاویدی

... دیدن همه عکس‌ها ››

اخبار

›› «کوروش سلیمانی» کارگردان تئاتر معتقد است که بشر امروز خلوت و آرامش شخصی‌اش را گم کرده است؛ حال‌آنکه در گذشته بیشتر متوجه درونیات و روحیات خویش بود.

›› فاجعه‌ای که هنوز ابعادش آشکار نشده است

›› کوروش سلیمانی بدون درگیر شدن با سبک و سیاق‌های مرسوم، در آثار اخیرش راه‌های رسیدن به آرامش را دنبال می‌کند.

›› تجربه‌ای سخت در «سکوت سفید»/ به جای خشونت آرامش ترویج کنیم

›› به مناسبت صحنه‌آوری نمایش «سکوت سفید» در عمارت نمایشی نوفل لوشاتو

ویدیوها

ویدئویی از نمایش «سکوت سفید»
ویدیویی از نمایش «سکوت سفید»

آواها

 
گفتگوی تیوال با الهه شه‌پرست
 
گفتگوی تیوال با سامان دارابی
 
گفتگوی تیوال با کورش سلیمانی

مکان

خیابان حافظ، خیابان نوفل لوشاتو، نبش تقاطع رازی، پلاک ۱۸، عمارت نوفل‌لوشاتو
تلفن:  ۶۶۹۵۲۶۰۰

نقشه بزرگتر و مسیریابی
برجسته همه
گفت‌وگو نقد کاربران نقد کارشناسان دیالوگ‌های ماندگار
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
خریدار
azi rezaei (aziara)
دو شب قبل بلاخره این نمایش رو دیدم ،بعنوان یک پرستار خودم رو ملزم میدونستم این اجرا رو ببینم و از طراحی صحنه و طراحی لباس و نور پردازی و آرامش ... دیدن ادامه ›› حاکم بر اجرا لذت بردم.
متاسفانه در حال حاضر آرامش در جامعه به گوهر نایابی تبدیل شده که هیچکس توان دستیابی به اون نداره و این نمایش به یادمون میاره که آرامش مثل هوا برای زندگی مون لازمه هر چند الان هوا هم برای نفس کشیدن نداریم ...
شخصیت جان براون هم یه آدم فوق العاده ساده و خوب بود که با تمام رنجهایی که در طول زندگیش کشیده بود، بدون آزار دیگران در پی آرامش بود ولی نتونست با فضولی های دیگران روی آرامش رو ببینه.
دوستی نوشته بود لحن حرف زدن آقای براون مصنوعی بود باید بگم این طرز بیان به نظر من میخواست سادگی تمام عیار این کاراکتر رو نشون بده کهدر اوج بی آزاری متهم به انواع خلافها شد چون سادگیش برای دیگران قابل هضم نبود .
در پایان از تمام عوامل تشکر میکنم و خوشحالم که تونستم نمایش رو ببینم .
خسته نباشید و سپاس ویژه برای کارگردان محترم.
۲۶ آذر ۱۳۹۸
پیوند این نوشته
خریدار
کورش سلیمانی   (kouroshsoleimani)
سلام بر شما تماشاگر محترم و پرستار ارجمند ... ما هم از شما ممنونیم ... پاینده باشید و ممنون از نظر و همراهی تان ...
۲۷ آذر ۱۳۹۸
پاسخ
خریدار
آقامیلاد طیبی (milad2mt)
دقیقا گوهر نایاب زمانه است آرامش، خیلیامون دوست داشتیم جای براونی باشیم
۲۰ دی ۱۳۹۸
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
شهریار فرهادی (farman555)
کاری که امشب دیدم یک کاری بسیار معمولی بود در حد تله تئاترهای تلوزیونی .
کلا داستان این بود : مردی که از زندگی روزمره اش خسته است به جای زندگی ... دیدن ادامه ›› در هتل دلش می خواهد بدون آن که بیمار باشد به مدت نامحدود در یک بیمارستان خصوصی اوقات خود را سپری کند. تنها جمله مهمش هم همان جمله آخر است : مشکل من اینه که هیچ وقت هیچیم نبوده !
همین . هیچ چیز دیگه ای نه در بازیگری و نه در هیچ جای دیگه تئاتر به چشم نمی خوره که تماشاگر رو درگیر خودش بکنه . ضمن اینکه پایان داستان اصلا از ابتدای نمایش لو رفته . ظاهرا کارگردان محترم فراموش کرده اند که در هنرهای نمایشی یک چیزی وجود دارد به نام ریتم .. که باعث بشه تماشاگر خسته نشه .
بازیگری کارها هم چیز خاصی نداشت مخصوصا نقش اصلی که لحن حرف زدنش خیلی مصنوعی و اغراق آمیز بود . دکتر شیفت شب بد نبود .. همینطور سرپرستار .. ولی دو تا پرستار دیگه خیلی خیلی معمولی بودن .
نمره من 2 از 5
۲۵ آذر ۱۳۹۸
پیوند این نوشته
خریدار
کورش سلیمانی   (kouroshsoleimani)
سلام شهریار فرهادی عزیز ... ممنونم که نمایش ما را برای دیدن انتخاب کردید. نظر شما هم برای ما محترم است هرچند با آن موافقت ندارم ... در مورد ریتم کار و شیوه ی مینی مالیستی بازی ها و غیره در چند کامنت به تفصیل نوشته ام ... اگر فرصت دارید نظر شما را به خواندن آنها که البته در بین نظرات متعدد شما عزیزان شاید دشواریاب باشد جلب می کنم ... برای تئاتر پاینده باشید ...
۲۶ آذر ۱۳۹۸
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
خریدار
مریم تاواتاو (maryamta)

یادداشت درباره تئاتر سکوت سفید به کارگردانی کورش سلیمانی - چاپ شده در روزنامه سازندگی در تاریخ 1398.09.20
نویسنده یادداشت : مریم تاواتاو
"جان ... دیدن ادامه ›› براون" مردی در آستانۀ میانسالی ، درحالیکه هیچ بیماری ای ندارد ، به بیمارستان "بیچ وود" مراجعه می کند و درخواست دارد او را بستری کنند ؛ این آغاز ماجرای تئاتر "سکوت سفید" است که با کنجکاوی پرسنل بیمارستان درباره علت رفتار مرد ، ادامه پیدا می کند .
در روزگاری که شعار تکراریِ "تمام قصه های جهان، گفته شده" هم چون یک سد در مسیر خلاقیت نویسنده قرار گرفته و او را از وارد شدن به موضوعات ساده تر زندگی ، دور کرده است ، متن سکوت سفید ، دست روی یک موضوع اساسی و عمیق گذاشته و با نوع بیان متفاوتش، ثابت کرده اگرچه خط کلی بسیاری از داستان های جهان نوشته شده اما این نوعِ روایت و نگاه نویسنده است که می تواند نسخه تازه تری از یک داستان با درون مایۀ تکراری را به وجود بیاورد . "تام استوپارد" نویسندۀ این نمایش ، به بیان قصه ای معماگونه و پیچیده نپرداخته بلکه ماجرای ساده ای از مردی را روایت کرده که تنها به دنبال آرامش، سکوت و کمی رهایی است و می خواهد دنیای امروز ، دست از سرش بردارد تا در انزوای خودخواسته اش به آرامش برسد ؛ انزوایی که با دخالت پرسنل بیمارستان نمی تواند به راحتی ادامه داشته باشد . سبک تام استوپارد، واقع گرایی همراه با شوخی درکنار نقد زندگی روزانه است ؛ به طوری که این بخش غیرجدی، بتواند دردناکیِ موقعیت مذکور را تعدیل کند . تمرکز همیشگی استوپارد بر آرمان شهر، در کنار طعنۀ او به جامعۀ مدنیِ امروز که سعی دارد همه چیز را در قالبی خاص بگذارد و خروج از آن را برنمی تابد، با مفهومی فلسفی، تضاد جهان را مطرح می کند و از مخاطب می خواهد به تفکر و خودآگاهی برسد. محتوای نمایش ، سرگشتگی ِانسان معاصر در یافتنِ آرامش است ؛ آرامشی که جهان امروز با چنگال های خودخواهانه اش از انسان دریغ داشته و فرصتی ایجاد نمی نماید تا بشر ، لذت واقعی را مزه مزه کند . سخن از پیشرفتی ای است که تعادل را از انسان زایل کرده؛ مدرنیته دست هایش را بازکرد و بشر هم چون کودکان تشنه محبت ، به گرمیِ این آغوش ، اعتماد کرد و پا به سرزمینی ناشناخته گذاشت؛ به امید دست نوازشی ، از تمام آنچه وسیله آرامش بود دور شد و خود را تبدیل به عروسک کوکیِ جهان مترقیِ امروزکرد. البته نمی توان تقصیر این آشفتگی را به گردن تنها یک پدیده انداخت ؛ چرا که نحوه استغاده از این پیشرفت و غرق شدن در آن ، نقطه ای است که اشتباه بشریت اتفاق افتاده و باعث شده اکثریتی در جهان ، هرکس به ادبیات ویژه ای ، در محدودۀ جغرافیای زندگی خود، گرفتار نوعی تنهایی شود که حتی نمی تواند دیگران را مطلع از وجود آن کند ؛ از طرف دیگر ، رسانه ها و بایدهای جامعه ،فرد را به مسیری می اندازند که از بار روی دوش او چیزی کم نمی شود ؛ شاید برخورد براون در اینجا نوعی طغیان و واکنش در برابر گذشتۀ عجیب و سختیِ لحظه های فعلیش است .
انتخاب چنین متن عمیقی توسط "کورش سلیمانی" در مقام کارگردان ، نشان از دغدغه مندی او نسبت به بحران انسان معاصر است . سلیمانی مثل همیشه ،دست روی یک موضوع داغ و پرهیاهو نگذاشته بلکه عنوانی از سرگشتگی انسان مدرن را در بستری از سکوت و آرامش انتخاب کرده است . او در کنار این مفهوم با وفاداری به متن سعی کرده گروهش بدون ورود به محدودۀ لودگی یا نزدیکی به مرز شوخی های تصنعی و نخ نما ، رگه هایی از طنز را در کار ایجاد کنند.
"سامان دارابی" ، بازیگر توانایی که توانسته مختصات نقش براون را بسازد ، در پاره ای مواقع از طریق حرکات و نوع ادای جملاتش ، بیشتر از شخصیت به یک تیپ نزدیک شده است .هرچند سادگی و صداقت براون ، توانسته جنبه هایی خنده دار به داستان بیفزاید تا در فضای کلی اجرا ، تلطیف لازم برای بیان مفهوم کلی نمایش به وجود بیاید .
آناهیتا اقبال نژاد با افزودن رگه هایی هم چون میمیک و فراز و فرود دادن به صدا ، بازی به مراتب بهتری نسبت به گذشته ارائه کرده ؛ او در نقش سرپرستار حتی در زمان شروع هر صحنه با نوعی اقتدار وارد می شود . دامنه صدای فوق العاده و کنترل روی جملات ، همگی به نقش ، روح داده و این مهارتی است که تئاتر به بازیگر پیگیر و مستعدش می بخشد؛ صدا را شکل می دهد ، به هرگام بازیگر توجه می کند تا باورپذیری مخاطب را ذره ذره جلب کند و نفس به نفس با او همراه شود . هرچند در این نمایش ، این میزان تسلط اقبال نژاد به نقش ، باعث شده ضعف بازی برخی بازیگران اجرا بیشتر به چشم بیاید . مثلا پزشک کشیک می توانست توانمندی بیشتری از خود در نمایش نشان دهد ولی بیشتر ، شمایلی از یک تیپ تکراری از پزشکانی که شب هنگام کشیک هستتد و خواب آلود بیدار می شوند ، ارائه کرده است؛ در حالی که می شد با تفصیل ویژگیهای منحصر به فردِ ظاهری ، اخلاقی و روانی، ترسیم بهتری از دکتر مذکور داشته باشد .فاصله گرفتن از شخصیت پردازی ، ثمره ای جز افتادن به دام سطحی نگری و از دست دادن مخاطب ندارد؛ چرا که مخاطب به دنبال کاوش و کشف بخش تمایزکننده یک نقش است تا بتواند درگیر آن شود و داستان را درک کند.
دکور نمایش در راستای مفهوم ارائه شده اش قرار دارد و فضای آرام بیمارستان را نشان می دهد . هرچند شاید می شد جنبه های بیشتری را به طراحی صحنه و هماهنگ با کل اجرا به وجود آورد ؛ چرا که کلیت کار به دلیل ماهیت داستان، ریتم کندی دارد و اگر با افزودن عناصر دیگر این ریتم کند را تعدیل کرد ، می توان نسبت به ترغیب تماشاگر برای پیگیری نمایش امیدوارتر بود و بیمارستان را مکانی منحصربه فرد که محل وقوع اتفاق خاص داستان یعنی حضور براون است ، در نظر گرفت . هم چنین طراحی لباس بازیگران متناسب با فضای بیمارستان صورت گرفته و در دوخت و تهیه آن، ظرافت زیادی مشاهده می شود.این ظرافت ، در انتخاب موسیقی های پخش شده نیز وجود دارد.
بیمارستانی که براون به آن پناه برده ، نماد جامعه ای است که هیچ گاه دست از سر فرد برنمی دارد . براون می توانست دروغ بگوید و با بهانه ای دیگر مثلا تمارض ،خود را بستری کند و بیمارستان می توانست در قبال پذیرش پیشنهاد او مبنی بر پرداخت پول در ازای اقامت، دندان به جگر بگذارد . اما بیمارستان همان اجتماعی است که می خواهد همه چیز را به کنترل بگیرد و آدم های بیمارستان همان هایی هستند که در جامعه نمی گذارند فرد با مجموعه منحصربه فرد زندگی خود کنار بیاید و راه حل شخصی خود را اجرا کند .تلاش کارکنان بیمارستان در افشای راز براون حتی به قیمت آنکه یکی از پرستاران را طعمه کنند تا براون به حرف بیاید، نماد جهانی است که برای قرار گرفتن در مسیر خود حتی آدم ها را قربانی میکند. توضیح مگی ، پرستاری که سعی کرده براون را با فریب و تظاهر به عشق ، به حرف بیاورد ، وقتی می گوید که اقدامش در برملایی راز براون ، تصمیم درستی بوده ، مختصات جهان فرصت طلبی را به یاد می آورد که فرد ، دروغ می گوید و به ناراستی اش افتخار می کند ؛ و این گونه اعتماد براون به در بسته می خورد و تنهاتر از روزی می شود که پا به ویچ وود گذاشته بود. با این وجود ، براون نمادی از خستگی بشر است وقتی در محاصره جهان مدرن امروز قرار می گیرد اما سعی می کند هم چنان امید خود را از دست ندهد ، در مسیر اخلاق و بدون آسیب به دیگران یا توسل به بی اخلاقی و دروغ ، مسیر تازه تری را برای رسیدن به رهایی پیدا کند و درونِ متلاطم خود را آرام کند . چنین نگاهی امیدوارانه در میانۀ بحرانی ترین احوال فرد ، خبر امیدوارکننده ای از نجات حتی یک انسان است.
۲۰ آذر ۱۳۹۸
پیوند این نوشته
سینا ییلاق بیگی (sinayb)
سلام و سپاس از مطلبی که نوشته بودید...
لطفن پیرامون اضافه کردن جنبه های بیشتر در طراحی صحنه و هماهنگی با سایر اجزا کمی روشن تر توضیح دهید ،چون من دقیقن متوجه منظور شما نشدم....
۲۰ آذر ۱۳۹۸
پاسخ
خریدار
کورش سلیمانی   (kouroshsoleimani)
خانم مریم تاواتاو عزیز؛ نقد شما را در روزنامه ی سازندگی امروز خواندم. ممنونم از نفد مفصل شما ... در زمینه های متفاوت نظرات شما را خواندم.و گرچه در برخی موارد نظرتان جای بحث و تبادل نظر بیشتر دارد اما خواندنی و با دقت بود ... بازهم ممنون از همراهی و توجه شما ...

سینا جان ممنونم که در گفتگو و همکلامی با عزیزان تماشاگر حضور جدی داری ...
۲۰ آذر ۱۳۹۸
پاسخ
خریدار
مریم تاواتاو (maryamta)
جناب آقای سلیمانی و جناب آقای ییلاق بیگی ؛ سلام عرض می کنم.
سپاسگزارم از توجهتون به این یادداشت .
۲۲ آذر ۱۳۹۸
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید