مثل یک غذای خانگی، ساده ولی هنرمندانه،
با دسر خاطرات تلخ و شیرین که گاه از ته دل میخندی و گاه از عمق جان آه میکشی،
به میزبانی بهاره خانوم،
در کل یک تئاتر خودمونی، بی شیله پیله، و دلچسب.
با سپاس فراوان
اجرای 2بهمن93
یک کار فوق العاده , بسیار تا بسیار لذت بردم. بانوی هنرمند بهاره ی عزیزم خسته نباشی و خانوم امیر سلیمانی عزیز
درود ...
بعد از مدتی که شاهد نمایشهای نچندان دلچسب بودم و در فضای بوجود آمده در اطراف برخی نمایشها ، نمایش " تو دهنت رو میبندی یا من؟ " با ساختاری همگون از نظر بازی ، متن و کارگردانی به داد ذائقه ی من ِ تماشاگر رسید.
البته شاید دلیلش نوشته ی ساده و بی آلایش خانم رهنما باشد بدون اینکه به این فکر کنند که تماشاگر تئاتر میبایست حتما منطق الطیر را خوانده باشد!!! ... و یا طراحی صحنه آقای غفاری در فضای کوچک و صمیمی ... و یا بازی روان ِ خانم امیرسلیمانی ... شاید هم دلیلش انرژی خوب بازیگرانش بود که به نظر میرسد به استراحت شبانگاهی میپردازند به جای پرسه زدن در میان کامنت های تماشاگران منتقد نمایش و صرف انرژی برای دفاع از اثری که آمار "دوست نداشتمش" بیش از دو برابر "دوست داشتمش" بوده است [ با توجه به این که من هم مهندسم 75 را بر 35 تقسیم کردم!!!!]
کاش عوامل نمایشِ دیوار به دیوارِ این اثر در فرهنگسرای نیاوران ، منطق الطیرشان را گاهی ببندند و به این سالن هم سری بزنند !!!