من هم این نمایش را دوست داشتم ولی آن را "ماندگار" نمی دانم ...بگذارید از نگاه "من تماشاگر" به آن بپردازم..من تماشاگر، با خود فکر می کند چه نمایشی برای او ماندگار است؟ آیا حاضر است بارها و بارها به تماشای ورونیکا بنشیند و لذت ببرد؟ پاسخ اینست: من تماشاگر اینطور فکر نمی‌کند چرا که با فهمیدن داستان فوق العاده در پایان، اتاق ورونیکا نمایش جالبی است که "تمام می‌شود". مرادم آنست که چیزی بیش از داستان به نمایش افزوده نشده! بخشی از نمایش ( همان زمان مواجهه سوزان با شرایط جدید و پیرزن و پیرمرد در هیاتی نو) فرصت زیادی را برای تکرار مکرر اطلاعات اندکی از دست می دهد و من تماشاچی اتفاقا فرصت می کند که پس از شوک اولیه، کمی با همراهش صحبت کند خمیازه بکشد، به تماشاگران دیگر نگاه کند، از دیدن دختربچه ای میان تماشاگران حیرت کند! و بعد باز به صحنه بازگردد بی آنکه چیزی از دست دهد! البته بعد از این وقفه نمایش دیگر از ریتم نمی افتد و نمی‌توان چشم از صحنه برداشت. گمان من اینست که اتاق ورونیکا می توانست اینگونه نباشد! می شد جذابیت بی حد نمایش نه فقط محصول "داستان پیچیدۀ آن"، که حاصل "پیچیدگی آن" باشد! آنوقت من تماشاچی می توانست بارها و بارها به تماشای این نمایش بنشیند و از پیچیدگی شخصیت ها و روح‌های بیمار و ..... به هیجان بیاید! خلاصه آنکه به گمانم من هم با انتخاب اشتباه ژانر موافقم:
ورونیکا زیر دستان هنرمند ثروتی ماندگار می‌شد اگر "هراس"روانشناسانه را به "وحشت"قتل و کشتار ارجحیت می‌داد.

ممنون از نقد خوبتون. خیلی از خوندنش لذت بردم.
فقط یک سوالی داشتم من آهنگ اجرا رو با عنوان Suffle off to buffalo خیلی سرچ کردم ولی خود آهنگ اجرا رو پیدا نکردم. اگر میدونید که چطور میشه این آهنگ رو پیدا کرد ممنون میشم که بگید.

خام یزدی عزیز نام اصلی آهنگ پخش شده Bear Hides And Buffalo است از CocoRosie ... این آهنگ رو سرچ کنید :)