"قصه ظهر جمعه " دست کم برای افرادی که کودکی و نوجوانی شان را در اوایل دهه هفتاد شمسی سپری کرده اند ،یادآوری های بصری بی نظیری دارد...لوازم صحنه ، لباس ها ، گریم و آرایش مو بازیگران و....شما را پرتاب می کند به بیست و اندی سال پیش....
اساسا طراحی صحنه،لباس وگریم و مدل مو در این نمایش می تواند نمونه مثال زدنی باشد از درک درست طراحان در ایجاد فضای Authentic(اصیل-موثق) در ارتباط با زمان و مکان و همچنین روح یک نمایشنامه......
تابلو گوبلن قاب شده، کاپشن خلبانی سبز، چراغ گردسوز،طاقچه توی دیوار با حاشیه گچ کاری، شلوار پیله دار، مقنعه چونه دار با کاکل مو، لات شلوار خمره ای که می خواد ژاپن برود و...... خاطره جمعی مشترک از یک دوره یک نسل از هر طبقه که تجربه زیستن در آن دوره را داشته جادوی تسخیر ذهن مخاطب این تاتر را رقم میزند....خوب یا بد خیلی ها گرفتار نوستالژی دهه 60 و 70 شده ایم و گاهی به شکل فتشیستی(شی باورانه)به آن می نگریم ..گذشته ای که فکر می کنیم بهتر بود و در واقع نیست..غافل از اینکه "خیال خوبی ها درمان بدی ها نیست بلکه صدچندان بر زشتی آن می افزاید!"
اساسا فکر می کنم صحنه ی طراحی شده با جزییات دقیق و کاربردی درست مثل یکی از شخصیت های اصلی نمایش رو به روی تماشاگر تا پایان نمایش بازی می کند.ج
دوست ندارم زیاد درباره شلوغی قصه و گاه گم شدن در خط روایت بگویم اما این شلوغی روی صحنه طوری بود که اسم بیشتر شخصیت ها را فراموش ... دیدن ادامه ›› کرده ام...
بازی ها به تبع جنس این نوع تاتر بسیار طبیعی و ناتورآلیستی بود ..بازی ها را دوست داشتم ..خود زندگی را دوباره خلق کردن،کار خیلی خیلی مشکلی است....خشونت فیزیکی و لفظی بازیگرهای مرد بعضی را به خنده می انداخت اما ناراحت کننده بود یک عمر زور گفتن و زور شنیدن و دوباره تکرار.....آیا بعد از گذشت بیست و اندی سال با تغییر ظواهر مادی زندگی ایرانی تغییری هم در اندیشه و ذهینت اش پدید آمده؟ آیا مدرن شده ایم که لپتاب و موبایل داریم ؟ آیا معضلاتی مثل فلاکت و استبداد مردانه و تحقیر ،دورویی و دروغ ،اعتیاد و...پس از دو دهه متوقف شده؟ این دغدغه ها همچنان برای ما و نمایش باقی است...

***
اتفاق فرخنده ای خواهد بود که نگاه ها و جریان های نمایشی مختلف همزمان با هم کار کنند ...به این نوع از تاتر خیلی نیاز داریم تاتری از جنس "قصه ظهر جمعه" به شرطی که به ورطه ابتذالی که همواره کار واقعگرایانه را تهدید می کند ،نیفتد...
روایت شده در دوران طلایی تاتر ایران در دهه 40 و50 شمسی اسماعیل خلج،بهمن مفید و.. در کنار آربی آوانسیان و دیگران به شیوه خودشان به تاتر پرداخته اند و دوران شکوفا و خلاقی را در عرصه تاتر رقم زده اند....
"عباس جوانمرد" در مراسم تقدیر خودش که توسط کانون کارگردانان تئاتر 13اردیبهشت برگزار شد می گفت : " هر معضل اجتماعی را می توان به تاتر تبدیل کرد."
تاتر سرچشمه تفکر و عمل و شفا می تواند باشد ....
تاتر خانه ما است....