تماشای نمایش "بالماسکه"، تجربه لذت بخشی بود.
خانم فرهادی متن خوبی نوشته اند و خانم علوی درست و هماهنگ با متن ،بسیار دلنشین آن را اجرا کردند.
متن با جزییات جالبی از رفتار و منش بخشی از جوانان نسل جدید پیش می رود. اما نکته مهم این است که نمایشنامه نویس قضاوت ارزش مدارانه و اخلاقی ندارد و صرفا به ترسیم موقعیت می پردازد، چرا که در نگاهش به طرح مسایل این دختر جوان،آگاهانه، از دیکته های ذهنی و فکری تحمیلی مردمحورانه پرهیز می کند.
در عین حال تم اصلی،موضوعی است که ایران امروز از زن و مرد،جوان و میانسال و پیر و هر طبقه ی اجتماعی به نحوی از انحا گرفتارش هستند ؛ "دروغ" .
"بالماسکه" عنوان با معنایی بر این نمایش است ،علاوه بر ارتباط موضوعی با اتفاقات آن مهمانی ، تعبیر جالبی از جامعه ای است که در آن آدم ها ،پشت نقاب های مزین ،صورت حقیقی خود را می پوشانند وبه دنبال خوشحالی و خوشبختی ، دروغ می بافند اما نهایتا در سرداب بدبو اضطراب و تشویش گرفتار می شوند.
متن دارای خطوط ظریفی است که دنباله هر کدام از آنها به مسایل تنومندی در جامعه معاصر می رسد :
ارزش های برخی از خانواده های طبقه ی متوسط ایرانی که در دوران کنونی معلق و بلاتکلیف مانده است و چه بسا سرچشمه ی بسیاری از دروغ ها و سرکشی ... دیدن ادامه ›› های فرزندان و مشکلات تربیتی و رفتاری است ... نفوذ و کنترل مردانه بر زنان به بهانه غیرت یا تعصب خودخواهانه و یا حتی عشق! و تشویق به دروغگویی برای حفظ شرایط و موقعیت هایی که این سنت می پسندد، غافل از اینکه جوان سرکش گاهی به هر طریق ممکن، خود را از موقعیت ها و فرصت های بهتر(به زعم خودش) محروم نمی گذارد... مخدوش شدن حریم شخصی به واسطه یک رابطه عاطفی و یا در عرصه عمومی (توسط مامورین )... و....
***
به نظرم یکی از بهترین بازی های امسال در تاتر متعلق به خانم علوی است... با توجه به جنس نقش و روزمرگی آن، اجرایی طبیعی و باورپذیر و شیرینی ارایه دادند... طراحی صوتی و افکت ها به خصوص در تلقین حضور مهمانان بیرون از توالت کم بود و بیشتر با موسیقی پخش شده، کار می شد حال آنکه صداهای دیگر در تداعی، موقعیت، بیشتر عمل می کردند.در طراحی صحنه، جای دستشویی و آینه کم بود اگر وجود داشتند به حرکات بازیگر نیز امکان تنوع بیشتری می داد.
***
یکی از دلایل وجودی و اهداف هر جشنواره مستقل تاتری،ارایه و معرفی متون ،نگاه ها و قرائت هایی است که لزوما با جریان غالب و رایج همسو نیستند ... جشنواره مونولیو با وجود همه موانع و محدودیت های موجود، با معرفی چنین آثاری به رسالت خود به خوبی عمل کرده است.... آقای معجونی دستمریزاد.
***
از تماشای این نمایش صرفا افراد بین20 تا 25 لذت نمی برند ...دیدن آنرا به دهه شصتی ها،پنجاهی ها و....هم توصیه می کنم. هر چند که ممکن است برخی از رفتارهای نسل جدید(هفتادی ها؟!) ، حتی برای نسل یک دهه قبلی شان هم غیرقابل درک باشد!