خانم بها با سلام،
آنچه که شما در باب این نمایش نگاشتید دارای استخوان بندی خوبی بود. اما آنچه که در مورد نوشته های پخش شده بر روی زمین و صدای قاشق و چنگال فرمودید کمی بی انصافی ست. با کوچکترین درکی از زبان انگلیسی می توان فهمید که سه شخصیت نمایش برگه هادی که در سن اول بر روی زمین پخش می کنند متن آهنگ "restrictions" است که در حال پخش شدن بود و حاکی از کل کلماتی بود که همه ی ما با آنها در سراسر زندگی مواجهیم ث بسیاری از آنها مسیرهای ما را می سازند. اما در مورد صدای قاشق و چنگال و آزار بیننده در مواردی؛ خانم بها اگر به کلیت اثر توجه کنیم نه تنها این اصوات آزار دهنده نیستند بلکه ریتم کار را در برخی اوقات به عهده می گیرند. این صداها نشانه ی آزاری هستند که تداخلی ست بر روند عادی ماجرا. از سویی دیگر نبود این اصوات اثر را از ابزوردیسم حاکم بر خود دور نگاه می دارد و سکوت در نبودن آنها اثر را تا حد یک کار معمولی و کم مایه تنزل می داد.