در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال احسان رستمی | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 00:21:27
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید

کافه تئاتر، روزنامه فرهیختگان روز سه شنبه 31 شهریور
«یکشنبه»ای برای رهایی

کار اولی‌های تئاتر اغلب جسورتر از شناخته‌شده‌های این رشته عمل می‌کنند و ترسی از تجربه فضاها و گونه‌های متفاوت تئاتر ندارند. تماشاخانه‌های خصوصی نیز به این امر کمک و فضا را برای تجربه‌های جدید باز کرده‌اند؛ تا جایی که کارگردان نمایش یکشنبه برای نخستین کار خود سراغ ارائه‌ای ابزورد از یک نمایشنامه کمدی رفته است.
نمایشنامه «یکشنبه» نوشته ژان‌میشل ریب فرانسوی به کارگردانی امید دوستی، این روزها در مرکز آفرینش‌های منشور هنر روی صحنه رفته است؛ نمایشنامه‌ای با مضمون کمدی که بنا به خواست کارگردان آن، با‌ دقت و ظرافت به اثری جدی، ابزورد و سوررئال تبدیل شده است. کارگردان تلاش کرده است از همه ظرفیت صحنه تئاتر بدون فضاسازی و دکورهای آنچنانی استفاده کند و همچنین نگاهی به ارائه تئاتری نو داشته باشد. کم‌هزینه بودن سالن‌های خصوصی باعث شده است عوامل، مخاطب ... دیدن ادامه ›› خاص تئاتر را نشانه روند و دغدغه فروش و تامین هزینه‌ها آنها را گرفتار ارائه عام پسند نکرده‌است. نمایش یکشنبه از همه امکانات در دسترس خود استفاده کرده و گریم‌ها و موسیقی تئاتر را نیز در اختیار مفهوم داستان قرار داده است؛ مفهومی که برداشت خاص کارگردان از متن کمدی میشل ریب است.
در ابتدای نمایش «یکشنبه» با کمی تحمل فضای رخوت‌بار اول نمایش، نمایش به سرعت ریتم تندی می‌گیرد و در اوج تماشاچی را شگفت‌زده می‌کند و به اتمام می‌رسد. داستان این نمایش در شهری به نام کروز اتفاق می‌افتد و یک خانواده سه نفره(پدر، مادر و دختر) را نشان می‌دهد که در یک روز یکشنبه با خودکاری عظیم‌الجثه در اتاق پذیرایی خانه‌شان مواجه می‌شوند. شخصیت‌های داستان هر یک در حال و هوای جداگانه‌ای سیر می‌کنند. نمایش «یکشنبه» کاری از «یک گروه تئاتر» است که اجرای آن تا سوم مهر 1394 هر شب ساعت 18:30 در تماشاخانه فنی‌زاده مرکز آفرینش منشور هنر ادامه خواهد داشت. مصطفی ملکی، بیتا مختاری و سپیده لاریجانی نقش‌آفرینان این نمایش هستند.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
ستون روزنامه نوآوران درباره یکشنبه

نفرین به عقل گرایی

غزاله بها: «یکشنبه»؛ نمایشنامه فرانسوی نوشته ژان میشل ریب به کارگردانی امید دوستی، این روزها در مرکز آفرینش‌های منشور هنر روی صحنه است. نمایشنامه‌ا ی با مضمون کمدی که بنا به خواست کارگردان آن، با دقت و ظرافت به اثری جدی، ابزورد و سورئال تبدیل شده و در سالن کوچک استاد فنی زاده به اجرا درآمده است. انتخاب نمایشی ابزورد به عنوان اولین کار از ریسک بالایی برای جذب مخاطب برخوردار است اما کارگردان این اثر علاقه‌های شخصی خود به این ژانر نمایشی را به سلیقه مخاطب عام ترجیح داده و سعی کرده با جذابیت‌های فرمال تماشگر را علاقمند به دیدن این ... دیدن ادامه ›› نمایش کند.

داستان این نمایش در شهری به نام کروز اتفاق می‌افتد و یک خانواده سه نفره(پدر، مادر و دختر) را نشان می‌دهد که در یک روز یکشنبه با خودکاری عظیم‌الجثه در اتاق پذیرایی خانه‌شان مواجه می‌شوند. شخصیت‌های داستان هریک در حال و هوای جداگانه‌ای سیر می‌کنند. مادری سنتی، پایبند به مسیحیت، در گیر و دار اصول و قوانین و تا حدودی خرافاتی، پدری متفاوت که به‌دنبال رهایی از محدودیت‌هاست تا جایی که فکر می‌کند خودکاری که سقف خانه را سوراخ کرده است نشانه‌ای برای برگزیده بودن اوست و تصمیم به ترک خانواده می‌گیرد و دختری که سعی در برقراری ارتباط با پدر و مادر را دارد اما با کمترین توجه از طرف خانواده خود روبه‌رو می‌شود.

محتوای این نمایش با توجه به تکرار دیالوگ‌ها، یاوه‌گویی، هجو و بحث و جدل‌های بی‌محتوا این اثر را به نمایشی پوچ‌گرایانه تبدیل کرده است، نمایشی به دور از شیوه‌های کلاسیک روایی و متعهد به ساختارشکنی. نمایشی که در آن، فرار از جبر و فشارهای اجتماعی به خوبی تصویر شده و رهایی از چارچوب رئالیسم هم در محتوا و هم در فرم، به کلیت نمایش فضایی فانتزی بخشیده است تا مخاطب را وادار به تخیل کند. طراحی صحنه، گریم، بازی‌های عروسک‌وار و در موارد بسیار اکت‌های اغراق‌آمیز شخصیت‌ها، همه و همه باعث به وجود آمدن فضایی عجیب در نمایش است که بیننده را با اثری ابزورد و سورئال مواجه کرده است. در انتها رهایی فانتزی‌ترین شخصیت داستان یعنی «فِرِد» از محدودیت‌ها و بیان عبارت «نفرین بر عقل گرایی» تیر آخر را به دنیای واقعی اطراف‌ می‌زند و گویی اعتراف می‌کند این جهان، جهان خودکارهای غول‌پیکر است. همچنین پخش قطعه Another Brick In The Wall2 و سپس بازگشت دوباره کاراکترها به روزمرگی، در پایان نمایش، نشان می‌دهد، امید دوستی به خوبی معنای ابزوردیته در نمایش را درک و آن را پیاده کرده است؛ اما آنقدر که در پرداخت به مضمون موفق بوده، نتوانسته در فرم نیز به همان اندازه موفق ظاهر شود. به عنوان نمونه ضرب گرفتن با قاشق و چنگال روی بشقاب توسط «فرد» و «لیلین» که نه تنها کارکردی ندارد، بلکه در جایی حتی باعث آزار تماشاگر نیز می‌‌شود یا ریختن کاغذ هایی با کلمات انگلیسی روی زمین که گویی تنها راهی برای پر کردن فضای خالی صحنه است.

در نگاهی به کلیت نمایش «یکشنبه» می توان گفت امید دوستی به عنوان اولین تجربه کارگردانی، همچنین مصطفی ملکی، بیتا مختاری و سپیده لاریجانی به عنوان اولین تجربه بازیگری‌شان، به خوبی از پس وظایف خود برآمده‌اند و با کمترین هزینه آن‌چه در ذهن داشته‌اند را به مخاطب خود ارائه داده‌اند.
سین‌دخت رحمانی این را خواند
yasaman saleh این را دوست دارد
خانم بها با سلام،
آنچه که شما در باب این نمایش نگاشتید دارای استخوان بندی خوبی بود. اما آنچه که در مورد نوشته های پخش شده بر روی زمین و صدای قاشق و چنگال فرمودید کمی بی انصافی ست. با کوچکترین درکی از زبان انگلیسی می توان فهمید که سه شخصیت نمایش برگه هادی که در سن اول بر روی زمین پخش می کنند متن آهنگ "restrictions" است که در حال پخش شدن بود و حاکی از کل کلماتی بود که همه ی ما با آنها در سراسر زندگی مواجهیم ث بسیاری از آنها مسیرهای ما را می سازند. اما در مورد صدای قاشق و چنگال و آزار بیننده در مواردی؛ خانم بها اگر به کلیت اثر توجه کنیم نه تنها این اصوات آزار دهنده نیستند بلکه ریتم کار را در برخی اوقات به عهده می گیرند. این صداها نشانه ی آزاری هستند که تداخلی ست بر روند عادی ماجرا. از سویی دیگر نبود این اصوات اثر را از ابزوردیسم حاکم بر خود دور نگاه می دارد و سکوت در نبودن آنها اثر را تا حد یک کار معمولی و کم مایه تنزل می داد.
۲۸ شهریور ۱۳۹۴
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید