در روز
از روز
تا روز
آغاز از ساعت
پایان تا ساعت
دارای سانس فعال
آنلاین
کمدی
کودک و نوجوان
تیوال nooshin gharibdoost | دیوار
SB > com/org | (HTTPS) localhost : 12:59:38
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
دیشب تئاتر "ترانه‌های قدیمی" محمد رحمانیان رو دیدم. این نمایش عجیب روی من تأثیر گذاشت بدون اینکه خودم بفهمم چطور...!
در طول اجرا با نزدیکی به قصه‌ی تنهایی آدما، عشق‌ها و دلتنگی‌هاشون، یا سوز ترانه‌ها، گاهی اشک بود اونم فقط چند قطره که هولکی پاکشون می‌کردم تا حتی یه لحظه هم تصویر صحنه رو تار نبینم! تصویر مهتاب نصیرپور نازنین رو!
و در تمام مدت اجرا مدام توی دلم تکرار می‌کردم چقدر خوبه که شما به " ایران" برگشتید... چقدر خوبه که "ایران" هنرمندانی مثل شما و آقای رحمانیان داره...
آخ... چرا باید رفت! چه سخت و تلخه هجرت از وطنت.... از جایی که دوستش داری.... از پس کوچه‌های تهرون و "ترانه‌های قدیمی" ....
تازه می‌فهمیدم چقدر "ایران" رو ، آدماش رو، زبان شیرین پارسی رو، موسیقی ش رو و.... دوست دارم...
تا وقتی که اجرا با ترانه‌ی آخر که بازیگرا دسته جمعی می‌خوندنش و تماشاگرا رو هم به خوندن تشویق می‌کردن تموم شد...
و بعدش میون تشویقِ تموم‌نشدنی تماشاگرا... دیگه بغضم بدجور ترکید و اشک ... دیدن ادامه ›› و اشک و اشک...
انگار دیشب از دل اون‌همه دلتنگی و حسرت و تلخی "چیزی" متولد شده بود که من در اون لحظه‌ها داشتم با تمام وجودم حضور هرچند کوتاهش رو حس می‌کردم...
چیزی شبیه " اُمید".
آقای رحمانیان سپاس ...خداقوت! پاینده باشید!
1392/6/16