من امشب نمایشو دیدم. بازی آقایان تشکر خوب بود. به شخصه از خانم ناصر انتظار بیشتری داشتم، چه از لحاظ اجرای نقش و جه از لحاظ تپق های کلامی. وقتی نمایشنامه رو خونده بودم کاراکتر اندی بیشتر برایم جذایب داشت ولی امشب، شاید برخلاف نظر دوستان، بازی اقای بهرام تشکر به عنوان نورمن رو بیشتر می پسندیدم. آقای بهنام تشکر همیشه در سطح بالایی نقش آفرینی می کنند که این همواره و به خصوص در این نمایش تاثیر، مثبتی روی تماشاچیان داشت. در کل کار کمیک جالبی بود که نباید از ترجمه ی خوب آقای زرگر گذشت. تصور نمی کردم که بیشتر دیالوگ های نمایشنامه اجرا شود. به شخصه با این نظر خیلی موافق نیستم که جلوه ی زندگی امریکایی در این نمایش دیده می شد. البته خود نمایشنامه اصرار بیشتری بر "یانکی" بودن می کند ولی باز هم سایمون می توانست حرف های زیاد دیگری در غالب این طنز بزند. از انتخاب موسیقی بسیار لذت بردم. متاسفانه و متاسفانه کماکان جو سالن فرهنگسرا مناسب نیست. دیر شروع شدن نمایش، بلند شدن مکرر تماشاچیان و حتی بلند بلند صحبت کردنشان کمی آزار دهنده است. متاسفانه امشب خانواده ای بچه ای 5یا 6 ساله به سالن آورده بودند که در راهروی کنار صندلی ها برای خود بازی می کرد. امیدوارم در شب های آینده تماشاچیان از اجراهای خیلی بهتری لذت ببرند.