با سلام،
به نظرم نمایش «کمی شبیه تئاتر» اجرایی به غایت صادقانه س. از عنوان کار گرفته تا مانیفستش که در ابتدای نمایش توسط بازیگرها اعلام میشه، طراحی های نمایش ازجمله طراحی صحنه،لباس و خطوط میزانسن کارگردان همگی در راستای عنوان نمایش هستن و ادعای عجیب و غریب و فرای آنچه ارائه میکنن ندارن. توو اجرایی که من دیدم همه چی در تلاشه که خالص و عاری از اضافات باشه. کم اما کافی، خفیف اما کارا! و در کل نمیشه تلاش های مجموعه کار برای آلترناتیو بودن رو ندید.
این یک دست بودن در فرم و محتوا به نظرم کافیه برای من که دلم بخواد نمایش رو دوباره ببینم و دیگران رو دعوت کنم به دیدن این نمایش، و قرار گرفتن در تجربه جمعی «کمی شبیه تئاتر» بودن!