در ابتدا
یک تشکر ویژه از نویسنده ی قایقانع اقای سجادیان عزیز که همچون نارنجیغ یه اثر مونولوگ فوقلاده رو ارائه داد.البته این گونه متن ها توقع همه ی مخاطبین رو بالا میبره .و باعث میشه که کار هایی از دست همکاران رو با ظرافت بیشتری نگاه کنه و حتی در جاهایی با کار شما مقایسه کنه.البته بگذریم از اینکه مونولوگ بخاطر کم بودن فاصله ی مخاطب با بازیگر حس و حال و تاثیر گذاری بیشتری نسبت به سایر اجرا های دیگه داره.

و در قسمت دوم یه تشکر ویژه تر از نقش یاکریم خانوم مشعشعی دیالوگ های خاص و انزوای این پرنده با بغض غریبانه اش با زاویه ی دید ایشون از پشت پنجره ها که همه چیز رو‌میدید .نیمای در زندان رو و پدر فوت شده ی غزل و گریه ها و همدردی های پشت پنجره ی اتاق غزل
و اینکه «اعتماد کردیم اشتباه کردیم »زنده باد. اگر یاکریمی ببینم یقینا یاد اون حس عجیب شما خواهم افتاد .« قتل،گربه ی دانشگاه،بیتفاوتی دیگران،تنهایی ابدی،غروب های غرب تهران،یه عشق بزرگ نه هر عشقی که این روزا لقلقهی دهن همه شده ،و سکوت ... فراموش نشدنی بود خانوم

در قسمت سوم تبریک میگم به خانوم آلوسی با اجرای فوقلاده و بینظیر ایشون.که بیان گر هر کدوم از دختران اجتماع ما هستند که با پنهان کردن عشق ... دیدن ادامه ›› خودشون در حقیقتی تلخ گم میکنن و به هر قایق امدادی دست تکون میدن . در محیطی بسته و خالی از هر فضای ازاد گفتگو برای مجال به ابراز دوست داشتن . و بسیاری از مساعل که همه میدونیم و لازم ب ذکر نیست «قایق از طور تهی و دل پر از ارزوی مروارید» تمام اشکهای شما رو تقدس میکنم به دانه های اشک هزاران دختر عاشق و دل پاک سرزمینم به امید دیدن کار هایی فوق تصور از شما


در پایان خدا قوت به اقای ابولفتحی و اقای اذری برای کارگردانی و نوع نگاه ویژه ی ایشون و طراحی صحنه و انتخاب خاص و نکته سنجانه ی بازیگران

میخواستم درخواست کنم که باز هم این کار رو‌برای اجرا دوباره اماده کنین
نه فقط اینکه دیگر مخاطبان هم باید این کار رو ببینن بلکه خود شما و تیم بازیگری منحصربه فردتون نیاز به بیشتر و بیشتر دیدن داره