درزمانه ی تیاترهای گیشه ای که با آوردن چند چهره ی معروف و انتخاب متن هایی مملو از شوخی های جنسی و عبور از خط قرمزها؛ با بلیت هایی به قیمت های 50؛ 100 و200 هزارتومانی سعی در آشتی دادن تماشاگران با هنر نمایش دارند؛ تماشای نمایش (حسن بدری برنده ی خوشبخت یک عدد مزدا۳) فرصتی است مغتنم تا ببینیم چگونه یک گروه کوچک وبی نام ونشان با پس انداز شخصی واز جیب خود متنی چنین شرافتمند را روی صحنه برده وبی هیچ ادعایی اندیشه وسخن خود را در یک موقعیت دراماتیک وداستانی سر راست وجذاب ؛ مقابل چشم وگوش تماشاگران به نمایش گذاشته است .
حسن بدری... شرح حال زندگی بسیاری از ماست. کارگران (وکارمندانی) که در سیستم نوسرمایه داری ( که شاید نام نوکیسه یا دلال پرور برای آن مناسب تر باشد) حق وحقوقشان خورده شده وتلاش هایشان برای گرفتن حق؛ بیشتر از صاحبان سرمایه به خودشان وروابط درون طبقه ای (میان کارگران) آسیب می زند. کارمند وکارگری که بهترین ساعات روز و عمر خود را در ازای دریافت حقوق بخور ونمیری به یک کارفرما می فروشد تا همیشه هشتش گرو نهش باشد و حقوقش هر شش ماه یک بار هم پرداخت نشود! کارفرمایی که با رانت وتبانی وتقلب همه چیز ( تاکید می کنم همه چیز) را خرید وفروش می کند و از دلالی ؛ سرمایه بسیاری می اندوزد وبه هیچ قانون ومقامی به جز هم طبقات خود پاسخگو نیست.به راحتی زندگی فرودستان وکارگران را زیر پای خود له می کنند.