درود و عرض خسته نباشید خدمت تمامی دست‌اندرکاران این اجرا ، یک بار نظر ثبت کردم متاسفانه ثبت نشده لازم دیدم که دوباره بنویسم و مطمعن شم که براتون ارسال میشه .
دیشب شاهد نمایشی از یک واقعه تلخ بودم ، این روزها خیلی کم پیش میاد نمایشی با مضمون یک جنایت واقعی دید .
یکی از اصلی ترین مسائلی که پیش اومد نمای نمایش بود ، با توجه به سالن شماره سوم شهرزاد سه ردیف اول مانع از دیدن درست قسمت هایی از نمایش میشدند .
در صحنه سوم زمانی که توماس بعد از انتخاب خودش داخل زیر زمین حبس میشه با بیگانگانی روبرو میشه که اون رو نمیشناسن افرادی که سال ها مورد ظلم واقع شدند و حتی تصور اتفاقی که برای اون ها و مادرشان افتاده نیز تا مغز استخوان آدم رو میلرزونه ، اما تصویری که از شخصیت آنها به نمایش درآمده افرادی خشن و مملو از نفرتند نفرتی که دلیلی منطقی در پشت اون نیست در صورتی که بیننده در صحنه های ابتدایی حتی امکان دلسوزی نسبت به اوها رو هم به خودش نمیده و از همه عجیبتر مادریست که در متن نمایشنامه و در صحنه های پایانی از شرطی که با پدرش در مورد توماس گذاشته کاملا آگاه است ولی در ابتدا با خشمی فراوان از پسر خود استقبال میکند .
برای پرداختن به چنین جنایتی اگر زمان نمایش بیشتر میبود و در صحنه های متعددتری به زوایای دیگر آن پرداخته میشد به جذابیت آن می‌افزود ولی با توجه به محدودیت های موجود منطقیست که از خیلی جنبه‌ها نمیتوان مسئله را مورد بررسی قرار داد .
قدرت اجرا و تمرکز بازیگران فوقالعاده بود ، و از منظر وحدت زمان و مکان کاملا روایت مستند گونه و دقیق بود .
با تشکر از تمامی عوامل و نویسنده کار آقای محبعلی ، با آرزوی سعادت و موفقیت همیشگی برای شما .