حیرت کردم. این که نویسندگان این نمایش چگونه به این نگاه رسیده اند واقعا جاى تقدیر دارد. براى لحظه لحظه نمایش فکر شده. مفاهیمى در هم تنیده شده و در طول درام دائما گریبانتو میگیره. متن هیچ ادعایى ندارد اما در بالاترین کیفیت نوشته شده و محدود به ایران نیست بلکه این نمایش امکان اجرا در بهترین سالنهاى نمایش دنیا را دارد. ممکنه مخاطب ایرانى آمادگى پذیرش این سطح از تئاترو نداشته باشه و این مسئله اصلا عجیب نیست با این سطح از تئاترهاى بى کیفیتى که شاهدش هستیم اما این اجراى فوق العاده در فضاى امروز بى نظیره. تصاویر چشم نواز است. گرچه فکر میکنم جا داشت که قابهاى بهترى ساخته شود. نورپردازى عالى. طراحى صحنه در خدمت کار. و بازیهایى همسو. نادر فلاح مانند همیشه متفاوت و درخشان است. مهدى صباغى فراتر از انتظار بازى میکند به جز صحنه پایانى که اشکالاتى در اجرا وجود داشت. تینو صالحى شیرین و صمیمیست. شهروز دل افکار مسلط و روان اجرا میکند. دیگر بازیگران نیز همگى سر جاى خود به خوبى قرار گرفته اند. این اجرا براى همیشه به یادم خواهد ماند.