در فضای نمایش امروز متاسفانه درک درستی از نمایش وجود نداره. رفتن به سمت فرم های بی هدف و استفاده از اکسسوری های بی منطق، استفاده از اصول غربی بر تئاتر بومی، تماما و منحصرا نتیجه تولیداتی در هنر نمایش شده، که رسما مخاطب گریز است. در چنین شرایطی نمیفهمم چرا برخی برای از بین بردن فضای نمایش به سمت بی‌مفهومی در تلاشند.
در این نمایش لااقل من به وضوح دیدم که برای فرار از باتلاقی که هنر نمایشی ما داخلش افتاده، داره به سمت اثرشناسی با شمایل بومی حرکتی میشه با اقدامی جسورانه. بهتر است منصف تر باشیم

این نمایش قصه جالبی داشت
برای دیدن بازی رضافیاضی رفتم اما انتظارم از بازیش بالاتر بوذ
بازی های نوزادها خوب بود موقرمز مسلط بود حتی یک پلک هم نمیزد قصه کار خیلی جالب بود