چه رنجی می کشد یک هنرمند در پس بوم و رنگ و تاریکی...
نمایشی نوستالژی در رثای ارزش هایی که دیگر ادراکی برآن نیست ...
شاید چیزی که این نمایش رو برای من غم انگیز، لذت بخش و ارزشمند می کنه فصل سوگواری و وداع با هنرمند بوده...
نمایش سرشار از نشانه هایی ست که مخاطب را به چالش می کشد ...
چالشی برای رسیدن به ادراکی نو در پس رنجی که زندگی ست بی هیچ معنایی...
نمایش بازنمایی رنجی ست مقدس، باستانی و خدایی... و حدیث نفسی دردناک و محزون ....
دیدن این نمایش رو به هنرمندان و عاشقان توصیه می کنم...