سلام به دوستان خوب تیوالی که با نوشتن نظراتشون امکان دوباره نگریو رو کارا فراهم میکنن .
ای کاش نظرات به صورت گفتگو اتفاق می افتاد . مثلن اعضای اجراها پاسخ میدادن و بقیه دوستانم شرکت میکردن.


من دیشب اجرا رو دیدم . از تو خانه را آن دور میدیدی و ماهرو تعریف شنیده بودم . واقعن هم خوب بودن . از تو خانه را آن دور میدیدی خیلی خوشم اومد . دوگانگی اصرار زن برای عشق ورزیدن و سردی مرد احساس بیگانگی آدما رو منتقل میکرد . مرد میخواست بره و زن شعر میگفت و...! این خیلی باعث تلخی میشد! اینکه چقدر زندگی واقعی میتونه از آرزوها و فکرای ما دور باشه حتا بعد از نمایش ذهنمو به خودش مشغول کرده بود . سرمای بدی تو نمایش بود که یه لحظه مو رو بر تنم سیخ کرد و غمگین شدم ولی ای کاش این لحظه های حسی بیشتر بود .
راجع به نمایش ماهرو میخوام مثالی بزنم . ظاهر همه چی خوب بود . مخاطب راغب بود ادامه کارو ببینه . استیصال مرد تو مواجه شدن با این حقیقت که باید از زن مورد علاقه اش دست بکشه تاثیر گذار بود ، اما نمایش یه مشکل بزرگ داشت . انگار درام رو هیچی ساخته شده بود . چطور ممکنه زن عمویی به بچه ای شیر ... دیدن ادامه ›› بده و هیچکس خبر نداشته باشه؟ ای کاش واسه این مشکل استدلالی وجود داشت . مثلن دلیلی برا اینکه چرا زن عمو این همه سال موضوع شیر دادن به جمالو پنهان کرده بود کاش ذکر میشد . چون خونواده هایی که این رسمو دارن و توشون رایجه همه خبر دارن فلان بچه از فلانی شیر خورده . حیف که این استدلال وجود نداشت . همین باعث شده بود درام مثل صحنه بازی پینگ پونگی خیالی بشه که توپ و راکتی در کار نیست و ما فقط حرکت پینگ پونگی خیالیو میبینیم .
در مورد بقیه کارا نقاط قوت و ضعفی وجود داشت اما در درجه اول باید داستان ، استدلال ، روابط علی معلولی در بیاد که بشه با بازی بازیگر ، طراحی صحنه ، شکل اجرایی کارگردان و همه چی کانکت بشیم . متاسفانه نمایشای دیگه ای که من دیشب دیدم حفره های زیادی داشت ، اما من به خوبی میدونم هدایت و به سامان رسوندن چنین پروزه ای چقد سخت و دشواره .
همگی خسته نباشید