تئاتر شمارو‌شب های اول دیدم
لحظه به لحظه زندگیش در صحنه رافراموش نمیکنم شب اول ذهنم درگیر کاربود بازی دوبازیگر اول اجرا درصحنه اول درتک گویی درخشیدن بی خود سانسوری خود راکف دست گذاشته و گفتند ما اینیم نگرانی اول و‌رهایی درتک گویی بسیار درخشان‌بود بازی شخصیت مهناز که درصحنه ورود بازی چشمانش و معصومیتش قابل انتقال و صحنه پرخاش اخرش از معبدی که درتک‌گویی رضوان گفته شد تصوراتم را بهم زد و همینطور صحنه اخر بسیار تئاتر قابل تأملی بود فی امام الله