توضیحات کارگردان :
کاری به واژه تکراری چراغ تئاتر ندارم و اصولا اعتقاد دارم دیگر چراغی برای تئاتر ایران باقی نمانده که من و امثال من بخواهیم روشنش کنیم و یا روشن نگهش داریم . مدیرانمان هم که خدا را شکر خودشان نه تنها حامی نیستند بلکه آرزوی تعطیلی آن را دارند . اما روی سخنم با آنانی است که یا درمحل کار خود نشسته اند و یا از روی بیکاری مفرط پیام می دهند : دوستان کمدی ؟!!! در این شرایط ؟؟؟
دوستان ما هم به خاطر شرایط پیش آمده در میهن عزیزمان سخت اندوهگین هستیم و دلهایمان مالامال از غم است ولی دوستان کُمُد ی به معنای دوستانی که خریداری شده اند و درون کُمُد نگهداری می شوند، نمایشی است انتقادی و تلخ و دقیقا منطبق با شرایط روز جامعه و اصلا اثری کمیک نیست .
در ضمن کاش به این نکته توجه می کردیم که نمایش روی صحنه فقط متشکل از چند بازیگر و یک کارگردان نیست . یک نمایش، به طور مستقیم و غیر مستقیم ، نان ، سر سفره بیش از بیست خانواده را تامین می کند که اتفاقا غالبا اگر کار نکنند دقیقا همان شب اول ، غم نان آنان را کسی پاسخگو نیست .
یادمان نرود تماشای تئاتر به عنوان تنها هنر و جریان فرهنگ ساز که در لحظه خلق با مخاطب خود ارتباط می گیرد همانند کتاب خواندن در هر شرایطی نیاز و ضرورت جوامع متمدن است .