درود
گاهی فکر میکنی چقدر خوشبختی که هنوز زنده ای و این لحظه رو زندگی کردی ...
دیدن این نمایش همین حس رو بهم داد .
چقدر بازی خانم عبدالرزاقی بی نظیر بود ، جای حرف نداشتتتتت
اما تعبیری که من از شروع و پایان‌نمایش داشتم رو میشه لطفا اگه کسی متوجهش شد راهنمایی کنه ..
بنظرم چون در ابتدای نمایش صحبت از تصویرسازی ذهنی توسط دوست مهران شد در انتها هم به صورت واقعی مهران پدرش رو نکشت و دوستش به اون کمک کرد و دعوتش کرد به اینکار که در ذهنش این مسیر رو بره و انگار که انجامش داده ...