تماشاگر نقاد ، از نقد و بررسی شما سپاسگزارم که فرصتی است برای فراگیری و از اینکه کار را تحلیلی نه چندان آگاهانه کردید ، قدردانی می کنم . این کار صرفا نمایشنامه خوانی است که مهمترین ویژگی آن خوانش صحیح‌ است و زبان بدن در آن نقش کلیدی ندارد ولی با این وجود بازیگران با سلیقه و خواست کارگردان بخش‌هایی را با در دست داشتن متن اثر به اجرا درآوردند ، از طرفی سبک اثر به سبب شرایط روحی و ذهنی دو کارکتر ایراندخت و سیاوش که زبانی ادبی و نیمه شاعرانه دارند ، بین رئال و سوررئال در نوسان است ، ایراندخت با خواننده سایه خوانی می کرد ...فیلم کار موجود است و اجراها بنا بر نظرات تماشاگرانی که در دو شب نمایشنامه خوانی حضور داشتند ، کسل کننده و آزار دهنده نبوده ، و اگر شما چنین برداشتی داشتید ، نظرتان محترم است .از طرفی دیگر کارکترها یی که زبانی عامیانه دارند ، همانند مهرداد پژوهش ، آقای مسعودی ، گاه مانیفست هم می دهند و توان ارتباط با تهمینه ، ایراندخت و سیاوش را ندارند ..مضمون اثر بر پایه تاملات مهاجرت و زخمهای روحی و احساسی دو کارکتر کلیدی پی ریزی و ترسیم شده است ..و اگر شما نویسنده هستید دیالوگهای ضعیف را با نگاه کارشناسانه ی خودتان لطفا با دلایل مستدل ذکر کنید تا من از شما بیاموزم ...