آتش بس 2 شوخی بدی بود که خدا با سینمای ایران کرد. فرق نمی کنه ده نمکی باشی یا میلانی. شعار که می دهی حس اشمئزاز به بیننده دست میده.

خودم می دونم نباید میرفتم و این پدیده ی تصویری (اسم فیلم رو روش نمیذارم) می دیدم اما به هر حال برای وقت گذرانی بد نبود. مخصوصا این که گوهر خیر اندیش کمی هم لبخند روی لبت میاره اما باقی لوس بازی های فیلم غیر قابل تحمله. کارگردان یه چیز های مبهمی از کمدی رمانتیک و فضای فانتزی شنیده و به بدترین شکل ممکن اون رو پیاده کرده. تیتراژ فیلم یه فاجعه ی به تمام معناست که نشون میده کارگردان حتی حوصله این رو نداره که ما شخصیت ها رو در دل داستان دو ساعته کشف کنیم! همون اول رزومه دو نقش اصلی رو کف دست مون میذاره. باقی فیلم هم به بیانیه خوانی دکتر و آیتم های میان برنامه میگذره.

در یک کلام: سخیف و سطحی و غیر قابل تحمل. امید آن که در این کشور هر کسی به شغل تخصصی و اصلی خودش برگرده و خانم مهندس میلانی و همسرشون مهندس نیک بین به شغل شریف آرشیتکتی بپردازند و هنر مملکت رو دمی آسوده بگذارند.