این یادگاری ازمن بماند پیش شما که دوست داشتن بی منفعت، رفاقت بی شیله پیله، محبت دلی نه زبانی و روی پای خود بودن به جای روی کول دیگری ایستادن وبالا رفتن داره از بین ما رخت بر می بنده.
دلم گرفته ازین اوضای نابسامان انسانیت ها، دلم گرفته از انتخاب های پر از سیاست به جای انتخاب بر محور لیاقت.
چیه می گی شعار ندم،قبول، اما این شعارها روزی رفتار روزمره ما بود، همدل و با هم،پشت به پشت هم.
روزی، روزگاری بود که حالا نیست.
ولش کن داد و بیدادم واینجا واسه چی راه انداختم.
به قول یه کسی: درد داشتن درد دارد نه صدا.


از: خود