یادداشت استاد تقی نیا درباره نمایش :
شاعران با تیز هوشی و تیز بینی خود ، هستی را بصورتی نمادین در اشعار خود نمودار می کنند . اما برانگیزانندگی خاصی که شاعران ایجاد می کنند ، نماد فلسفی را شامل نمی گردد.
پس با استفاده از اسطوره ها ( یونان باستان و روم ) به گونه ای دیگر این کنش معنی می شود . ورطه ی بجا گذاشتن (نسل نو) و مرگ که تنها حقیقت است . تکرار مکرر این کنش و واکنش حیات بشر است...
مهدی تقی نیا