دیشب به تماشای "بیرون پشت در" نشستم.
بی شک "بیرون پشت در" یکی از متفاوت ترین نمایش هایی بود که چند وقت اخیر به روی صحنه رفته است.
نمایشی سورئال با رعایت نکات ریز در طراحی صحنه و لباس با نگاهی عمیق به مرز خودآگاه و ناخودآگاه

برخلاف نمایش های متداول، "بیرون پشت در" عاری از جملات تکرار شونده و تکه کلام است.عاری از تکه کلام ها و جملاتی که مدت ها در محفلی مد می شود و همان گونه که به ذهن آمده همانگونه از ذهن پاک می شود.

دیشب بعد از مدت ها دیدم، لحظه خروج تماشاگران همه ساکت بودند و ... دیدن ادامه ›› می اندیشیدند.
جای بسیار خوشحالیست که کارگردانی جوان چون ایمان اسکندری با چنان دید ژرف و متفاوتی به معنای "من چرا هستم؟" زخمه می زند و آن را به تصویر می کشد.

بازی "توماج دانش بهزادی" را تحسین می کنم، که می دیدم چگونه می کوشد تا تاثیر کلام و صحنه را بر روح و روان مخاطب القا کند.
طراحی صدای آرمین خیردان و آیدین الفت ،نورپردازی رضا حیدری و گریم سارا اسکندری نیز بسیار ستودنی بود.

در آخر آرزوی موفقیت روز افزون گروه تئاتر پراکسیس را از خداوند منان خواستارم

آدمیت