برای من جالبه که دوستان حتی بدون اینکه آثار مطرحی مثل ممنتو(نولان)، ماشینیست(اندرسون)، فایت کلاب (فینچر)، اترنال سانشاین (گاندری)و... را دیده باشند اینطور سینه چاک از اثر آقای سیدی دفاع میکنند. بدون شک ساخت آثار با افکار نو لازمه سینمای ماست، اما لازمه از قبل بپرسیم به چه بهایی؟ به بهای کپی آثار دیگران؟ به بهای مورد تمسخر گرفتن در جهان؟ فراموش نکنیم برای رهایی از کلیشه سینمای ایران خود رو گرفتار کم شعور پنداری کارگردانان نوپا نکنیم.
پ.ن: خیالتان راحت، این فیلم هر جای دنیا هم که برود جز تمسخر چیزی برایمان به ارمغان نمی آورد.
پ.ن 2: لطفا قبل از دفاع بی تفکر و تعمق، آثار مورد اشاره رو ببینید. ضرر نمیکنید.