در موفق بودن آتلان شکی نیست ، به هر حال من وضع مستند سازان ایران را جویا هستم و می دانم که در چه سختی مستند می سازند . با این حال به نظرم آتلان یک روح یا مرکز ثقلی ندارد ، این مواردی هم که شمردید به نظر من بیشتر تلاش برای پیشبرد شاعرانگی مستند است .
اینکه من به زندگی ترکمن ها اهمیت نمیدم همینطور هم است باید بعد از مستند به این موضوع برسم . ببینید مستند شروع داستانی داره ولی پایانی کاملا غیر داستانی داره و به نظر پایانی است که مستند ساز مجبور شده تا مستند را به پایان ببرد . بنابراین به ساختار داستانی نیمرسه و این داستانک هایی هم که گفتید بدتر به فیلم لطمه وارد میکنه چون مشخص نیست مستند در مورد ایلحان است ، در مورد زندگی اسب سوار است ، در مورد اسب های ترکمن است یا زندگی مردم ترکمن ؟
در خیلی از سکانس هایی که پتانسیل بالایی برای عمق بخشیدن به رابطه اسب با دیگران است به همین علت هدر می روند و مستند ساز به روایت های ... دیدن ادامه ›› فرعی سرک می کشد .
به نظر من اگر مستند این برچسب داستان گویی را که احتمالا از اول مستند به دوش می کشیدند بر می داشتند با مستند خیلی بهتری روبرو می شدیم .

در مورد مستندهای "استخوان دار" هم من کارهای هرتزوگ وایزمن رو دوست دارم و تعداد زیادی مستند خوب که هر سال ساخته میشه و متاسفانه لابلای فیلم های غیر مستند دیده نمی شوند شاید کمک کنه که زیاد با دیدن آتلان هیجان زده نشوید .