گاه آرام و بی صدا مثل سریدن اشکی از گوشه چشم؛
یا پر هیاهو مثل فغان دردی نهفته در خنده ای؛
میخوانیم یک دگر را!
اینجایم من ...در جغرافیای تو !
ولی دور
در فراسوی دیده ها و شنیده ها...