http://iran-newspaper.com/Newspaper/MobileBlock?NewspaperBlockID=68723

... مضمون اثر، کندی ریتم را می‌طلبد و بازی بازیگران باید بر این کندی ریتم ارجحیت داشته باشد. در نتیجه تمپوی بازیگران باید تلخی زندگی افسرده و سرد را نشان دهد. بنابراین بازی پرتحرک یا شاید مشابه آثار دهه قرن 19 می‌تواند مسأله کندی ریتم‌ را کنترل کند. هرچند بازی بازیگران توانسته است اثری با ریتم کند را دیدنی کند. اما گاه بازیگران دیالوگ‌ها را سطحی ادا می‌کنند. در اعماق هرچند باعث جنبش رئالیسم سوسیالیستی درجامعه روسیه آن دوران می‌شود. اما یادآور نوعی ناتورالیسم است. دردها، عقده‌ها و مشکلات جامعه، طبقه فقیر و بی‌بضاعت‌ را مطرح می‌کند. در ایران نیز اکبر رادی با نمایشنامه‌های خود تلاش می‌کند، فضای این مردمان را تصویر کند. با این تفاسیر می‌توان گفت کارگردان در ارائه وجود ناتورالیستی و فضاسازی عقده‌ها و دردهای جامعه توانا بوده است. تقریباً تمامی شخصیت‌های این اثر به دنبال آرزوهای خود هستند. آرزوهایی که یادآور مدینه فاضله‌ای است. مدینه فاضله‌ای که در اعماق رؤیا باقی می‌ماند....