در لانه اشعار خاموش
کودکی های سرد
کودکی های خشک و بی واژه
ایستاده اند
نه شمیم صبح پیداست
نه گدازه ظهر
تنها شب نشیمن گاه هشیار است
که با سو سوی باد
پروازکنان
در سماعی سرشار سکوت
شعرهای نگفته می خواند
شعرهایی بیتاب
شعرهای کتاب های چاپ نشده ورق نخورده
و استکان چای را
بی تامل سر می کشد
تنها شب در خفتگی بی امتداد بیدار است