نمایش خوبی بود و دیدنش را توصیه می کنم. کوهستانی توانسته به خوبی تبعات یک تصمیم را در سرنوشت آدم ها و البته سنگینی بار وجدان آنها نشان دهد. منفعت طلبی انسان ها، مسئولیت در قبال آگاهی، نقصان قضاوت ها و تباه شدن زندگی ها از اهم موارد مطرح شده در نمایش است. در این میان رویکرد ضد لیبرالی جامعه نیز مورد چالش قرار می گیرد.
از نظر اجرا نیز نمایش موفق است (در اینجا سعی می کنم به برخی از موارد اشاره نکنم تا تازگی برای مخاطبان بعدی به جا بماند). در اینجا عملا صحنه خالی است و تنها یک پرده نمایش برای دیدن تصاویر ضبط شده یا زنده وجود دارد. طراحی به شکلی است که مخاطب در جایگاه قضاوت کننده شخصیت ها قرار گیرد که با اثر هماهنگ است. همچنین یکی از معدود مواردی است که از تصاویر روی پرده به درستی و در راستای مفاهیم اثر استفاده شده است. بازی ها قابل قبول بود اما به طور کلی وقتی شخصیت مقابل بازیگران حذف می شد و عملا دیالوگی یک نفره را شاهد بودیم کمی سطح بازی ها افت می کرد که البته طبیعی است که سختی آن بیشتر است. در مورد تپق ها هم من حس کردم اکثر آنها عمدی است و بریدگی ها و تکرارهای کلامی به دلیل ماهیت تنش زای داستان است (شاید هم من اشتباه می کنم).