در حسرت سرایشی ناب

در آسمان سیر می کنم

چراغ ماه در دستم

به سوی خورشید ره می پویم

نگاهم از آن بالا

ناخواسته زمین را دور می زند

و به قطرات شبنمی گره می خورد

که بودنشان را اینگونه ندیده بودم

شعرم کامل می شود

چقدر برای سرودنش

به آسمان سفر کردم

چقدر خاکی بودن

از نگاه آسمان زیباست