یلدا شبی که ستاره ی آرزویم را

برای بلندای آن می آویزم

تا جهانیان آرزوهایم را بشمارند

با پرگار رویایم دایره ای می کشم

دور تا دور کره ی زمین

از سرزمین مردمان سیاه تا سپید وسرخ زرد

از جایی که آفتاب

با آن قهر است

تاجایی که با صبح می آید وبا شب می رود

ستاره ی آرزویم را

چون گوشواره ای

بر گوش شب یلدا می آویزم

تا صلح ودوستی

به همه ی مردم دنیا چشمک بزند

جنس شب با جنس رویایم یکیست

خواب من با آینه همرنگ شد

مهر پاییزی به رویایم بزن

رنگ رویایم شبی بی رنگ شد

دفترم را شوق باران تر نمود

قصه هایم قصه ی هفسنگ شد

آبروی غنچه را بادی خرید

چون دهانش وقت خنده تنگ شد

تا خیالی پر گرفت از ذهن من

صورت شعرم کمی گلرنگ شد

شعرمن رنگ صفا وعشق داشت

خالی از اندیشه ی نیرنگ شد

در حسرت سرایشی ناب

در آسمان سیر می کنم

چراغ ماه در دستم

به سوی خورشید ره می پویم

نگاهم از آن بالا

ناخواسته زمین را دور می زند

و به قطرات شبنمی گره می خورد

که بودنشان را اینگونه ندیده بودم

شعرم کامل می شود

چقدر برای سرودنش

به آسمان سفر کردم

چقدر خاکی بودن

از نگاه آسمان زیباست

راز مگشا و لب از غنچه شدن دور مکن

خصم را شاد از این گفته ومسرور مکن

ابر وآب و من وآیینه به هم ساخته ایم

آب این چشمه ی نوشین به لبی شور مکن

بند احساس به بند لب تو می بندم

شمع احساس مرا با سخنی کور مکن

من نظر کرده به باران غزل های توام

با وداعی دل ما خسته ورنجور مکن

راز مگشا که جدایی زجدایی خیزد

حاصل عمر منی،تجربه اینجور مکن

نمی دانم باور کرده ای که بهار آمدنیست

می دانی که طوفان تمام می شود

تا تو دوباره قد راست کنی

چشم هایت را به افق بدوز

زیر این برفها باید منتظر خورشید بمانی

بالا که بیایید

همه ی کوه های برف پایین می رود

چشمانت را باز کن

خورشید می خواهد برای چشمان تو بتابد

رفیق روزهای سخت

باوری دوباره ساختم

رنج ها که با تو من کشیده ام

در غروبی از نگاه خستگان

در شعور مردمان بی گناه وباگناه

لحظه ای بر این غرور بی کلام

ابری از خیال وخاطره گداختم

قطره ای که ذوب می شد از

خیال من، ... دیدن ادامه ›› آب های راکدی

که انجماد از سر خیالشان گذشته بود

در امید آفتاب بی دریغ

در هوای ترس از چنین شدن

چنان شدن

درگذشتن از هرآنچه

نا گذشتنی است

تا رسم به آنچه

باید است.

روی صفحه ی قمار آرزو نباختم

دلتنگم، دلتنگ آسمانی که ابری نیست

دلتنگ بادی که نمی وزد

دلتنگ شاخه ی احساسی

که تکان نمی خورد

غمگینم از جهانی که چشمانش

هر روز پر می شود از حادثه

حادثه ای که هر روز

خبرش نان به سفره ای می گذارد

واز خانه ای جان می ... دیدن ادامه ›› گیرد

مذهبی می شود گناه نابخشودنی

که به جرمش خون کودکی مباح می شود

شب است خانه برای دلتنگی تنگ است

صحرایی می جویم

که در آن

ردپای مجنون راهنمایی برای باز نگشتن است.

باران خاطره می بارد

امشب بروی گونه ی رنجورم

این زخم کهنه نمی بندد

با |آنکه درد، از سر من رفته است

با آنکه غصه های نبودن ها

از دیر گاه خاطر من رفته است

فصلی است فصل نگفتن ها

تا با تو جان دگر گیرم

روزی که از خیال تو بر گردم

راهی ... دیدن ادامه ›› برای بودن .بودن ها

از نیمه های خویش بسر گیرم


شب ره به رو ی خاطره می بندم

اما درون، زخاطره لبریز است

اینجا بهار، بی بر و برگ است

اینجا هوای خاطره پاییز است


من شمع خاموشی شده ام اینجا

با من فرامٌشی شده همخانه

با اینکه ترک خودم کردم

دیوانه ام به تو دیوانه

شب است خورشید نیازم طلوع می کند

بر سر سجاده ی عشق تو

عطش روزهایم

آتش نیاز به تو را شعله ور می کند

سحریم شده

رطب خیال تو

دهانم شیرین تر از عسل می شود

وقتی اشک اشتیاق

نمناکش می کند

مسیر قبله ام

از کوی آشنایی

می گذرد
به دنبال نسیمی می گردم

که هنوز طبل عید ننواخته اند

مرا بنوازد