کالیگولا رو دیدم. از نقاط قوت آن نباید چشم پوشی کرد . همینطور بازی صابر ابر.
اما نکته ای که هست از اجرای آن در ایران نباید غافل بود. در حال حاضر نمایشنامه های بسیاری به روی صحنه می رود که با کمی دستکاری ایرانیزه شده و مخاطب با دیدن آن کاملا حس نزدیکی با جامعه پیرامون خود را دارد و مسایل روز در آن کاملا مشهود است. اما به نظر من کالیگولای در حال اجرا همان بیان کلاسیک کامو هست و شاید حس همزاد پنداری مخاطب را کمتر درگیر خود کند.
دیالوگهای فریاد گونه و نامفهوم و ریتم کند اجرا از دیگر موارد مورد نقد است