با شما موافقم جناب صامتی،

شاید بهتر باشد که از قهرمان پروری، یعنی ترفیع جایگاه انسان ها تا جایی که دیگر دستمان بهشان نرسد، غیر دستیافتنی شوند و جایشان بشود طاقچه و مستمسک قرارگیرند نه الگو، جلوگیری کنیم.
اگر بی حاشیه و عادلانه به نقد و بررسی یک شخصیت پرداخته شود جبهه گیری کمتر ... دیدن ادامه ›› رخ میدهد.
قراردادن شخصیت بر ارتفاع و سخن گفتن عاشق از پایین به بالا، دکلمه وار و ثنا گویان، چاره ای به جز گارد گرفتن (به قول شما) ندارد. زیرا قضاوت به عهده او نیست. از پیش برای او تصمیم گرفته ایم. بیننده بر اساس آنچه روایت شده چمران را در ذهن خود بالا نمی برد. از قبل چمران در اوچ است. بیننده حق ندارد قضاوتی جز این داشته باشد.
من آنجا نبودم که یک نمایش ببینم. آنجا بودم تا کارگردان به من بگوید که چه فکر کنم. از طرفی سال ها به تقدیس جنگ پرداخته ایم. کی به نقد جنگ و اشتباهاتی که مرتکب شده ایم بپردازیم. انسان عاقل آنست که پس از واقعه حرکات خود را نقد کند تا تعالی یابد. ما به جر احسنت گفتن به خود چه میکنیم!؟