اولین چیزی که به نظر من بسیار چشمگیر بود، دکوراسیون نمایش بود. چه فضای گرم و راحتی! با دیدنش حسابی احساس راحتی بهم دست داد. بازی ها خب واقعاً تعریف نداشت چون به نظرم همه حرفه ایی بودند و قابل قبول بود شخصیت ها. در کل کار کار جالبی بود از نظرم ولی چه حیف که سالن پر نبود!! اصولاً کارهای آقای افشاری سالن ها رو پر می کنه...
جای سالن راستش یکم نامناسب بود... من یکم سخت پیدا کردم سالن رو توی کوچه نیلوفر از بس تاریک بود.
یه نکته عجیب و جالب برای من این بود که در حین اجرا و بازی ها، من کاملاً این بوی بد دهان یکی از بازیگرها رو حس می کردم! یعنی بویی نمی اومد اما اونقد قوی این حس بازی می شد که من کاملاً احساس ناراحتی داشتم! به نظرم باز باید بازی بازیگرها رو تحسین کرد.
تنها إیرادی که می تونم بگیرم یکم کلیشه ایی بودن نمایش بود که گاهی خسته کننده می شد و انگار زیادی کشدار شده بود داستان. و تاخیر ١٠ دقیقه ایی در اجرا یکم خسته کننده بود شخصاً واسه منی که نیم ساعت زودتر رفتم تا تو ترافیک گیر نکنم...
در کل خسته نباشید می گم به همگی بابت زحمات شون.